Een dreun voor je kiezen.

Een dreun voor de kiezen: dat was het wel voor GroenLinks, woensdag. We stonden al een tijd stabiel op vier maar veel GroenLinksers zullen toch gehoopt hebben dat onze eindspurt (ik noem bijvoorbeeld het briljante vier dagen wakker en de fantastische letters) nog een extra zetel zou opleveren. Er waren ontzettend veel GroenLinksers op straat. En Jolande deed het prima in de debatten. Het is dramatisch en triest voor de medewerkers die nu hun baan kwijt raken. En voor Linda, en ook voor Rik en Arjen.

En wat nu? Andree van Es is as we speak bezig een commissie samen te stellen om de nederlaag te onderzoeken. De eerste analyserende blogjes verschijnen ook al. Prima. Maar ik geloof dat we eerst even nog iets anders moeten doen. We moeten juist gaan praten met alle kiezers en leden die ons de afgelopen woensdag verlaten hebben voor een andere partij of gewoon thuis gebleven zijn. Om ze te laten weten dat we gehoord hebben wat ze ons wilden vertellen. Ik noem maar even een paar dingen: 'we vinden het niks dat jullie de missie in Kunduz steunden', 'we vinden dat jullie minder sociaal geworden zijn'. En: 'we vinden dat er teveel gedoe is geweest in de partij'. Misschien moeten we juist de komende weken weer met de standjes de pleinen en markten op. Om dat gesprek te voeren en te laten merken dat we luisteren. Wat dat betreft, afdeling Utrecht, kom maar op met die kraam, ik ga wel op de Standhuisbrug staan.

Ik denk dat we ook niet te trots moeten zijn om ook toe te geven dat we fouten gemaakt hebben. Was Kunduz wel zo'n goed idee, wetend dat we daar wel drie jaar aan vast zouden zitten? Zijn we niet kwetsbaar op het ontslagrecht, moeten we ons verhaal op sociale zekerheid niet nog eens goed overdenken? Dat betekent niet dat je het verhaal de PvdA en SP moet opnemen, maar wel dat je moet nadenken hoe je mensen in onzekere tijden een optimale basis kunt bieden om met die economische onzekerheid om te gaan. En zo kunnen we waarschijnlijk wel meer dingen bedenken. Een voordeel: we hebben de komende tijd de ruimte en tijd om ons eigen verhaal aan te scherpen en te moderniseren. Denkkracht genoeg. Zo kunnen wij straks scherp zijn. Terwijl de regeringspartijen dat per definitie niet kunnen, gebonden als ze zijn aan coalities en drukker met regeren dan met nadenken.

En het gedoe? Jolande gaat door en met Bram verwacht ik rust in de tent. Ik ben daar blij mee. Mooi. Ik heb Jolande de afgelopen weken zien groeien: nog een leiderschapswissel, ik had er niet aan moeten denken. De lijdensweg is nog niet helemaal ten einde vrees ik. We zullen de komende tijd goed luisteren naar wat mensen zeggen, het zal af en toe pijnlijk doen maar we zullen er denk ik ook door veranderen. En ik hoop dat onze vrienden weer bij ons terugkomen.