Sunday, September 30, 2007

De neergeslagen sanghas revolutie

Ik was eventjes weg. Eerst was ik naar een training crisisbeheersing in Hamburg en toen naar een debattraining van GroenLinks. Ik heb nu geleerd hoe me te gedragen bij checkpoints, wat te doen als je beroofd wordt door een troep ongeregeld (alles afgeven), en wat te doen als ze bij een debat op de man spelen of je woorden in de mond leggen. Verder was het verschil tussen beide trainingen groot. De Duitsers waren pünktlicher dan de GroenLinksers maar de GroenLinksers waren liever.

We hadden steeds maar weinig tijd om internet op te gaan, want ook de pauzes waren pünktlich. Dus het waren maar flarden, die ik las over de opstand in Burma/Myanmar. Recent nieuws kun je vinden op de websites Mizzima en Irrawady.



Helaas is het weer over. De moniken zijn opgesloten in hun kloosters of gedetineerd (en zijn daar in hongerstaking). Internet is niet meer bereikbaar (er zijn maar twee providers in Burma, die allebei van de staat zijn) en een aantal weblogs (Ko Htike, MoeKaKa, NIknayman, Soneseyar, MMedwatch, Seinkhalote) zijn geblokkeerd (let op, de c-boxes werken nog wel, ook hier en hier). Het aantal doden is onbekend maar kan in de honderden lopen.



Het lijkt erop dat het initiatief nu aan de diplomaten is, gesteund, eventueel, door protesten uit het buitenland. De UN special envoy Ibrahim Gambari is aangekomen in Rangoon maar zal wellicht nobelprijswinnares en oppositieleidster Aung San Suu Kyi niet mogen spreken. Zij is overigens opgeloten nadat ze de protesterende monniken ontvangen had. Maar de EU, UN, US en anderen kunnen gezanten sturen wat ze willen, het belangrijkste is om de grote steunpilaar van de junta, China, een beetje bij te sturen. En sommige westerse bedrijven die nog de euvele moed hebben om te verklaren dat ze Burma ´helpen´: het land is nogal rijk aan olie. Dus rij Total voorbij en teken de petitie als je wilt. Van de internationale gemeenschap hebben de Birmezen tot nog toe weinig steun gehad en dat mogen we ons aanrekenen.

Toch zijn er kleine scheurtjes gekomen in het regime - vooral door haar eigen toedoen overigens. De dure verplaatsing van de hoofdstad naar Naypyidaw betekende dat brandstof niet meer gesubsidieerd kon worden, wat weer leidde tot protesten van de toch al arme bevolking. De concentratie van macht bij juntaleider Than Shwe roept weerzin op bij de militairen en het stemt een pietsje hoopvol dat zij hun bevelen ter discussie beginnen te stellen. Op naar een volgende poging.