Politieke borrelpraat.

Vandaag gaan we een signaal afgeven. We gaan staken. Dat gaat op het eerste gezicht om de vastgelopen CAO-onderhandelingen. Ambtenaren moesten het goede voorbeeld geven, dus nullijn (2004), loonmatiging (2005) en een schamele 2% in 2006, maar wel de toeslag voor de zorgpremie geschrapt. De ambtenarensalarissen lopen dus al lang niet meer in de pas met de markt. En ambtenaar zijn is al lang niet meer een baan voor het leven: er hangt ons een bezuiniging boven het hoofd waarin 1 op de 5 ambtenaren moet vertrekken.

Nu zijn ambtenaren loyaal en gehoorzaam. Dat hoort bij de taakomschrijving. Je dient de publieke zaak en dat hoor je ook te doen zonder jezelf in de openbaarheid te zetten. Sterker, als ambtenaar mag ik eigenlijk niet in het openbaar vertellen wat mijn werkzaamheden zijn. Dat is omdat de minister er mee moet kunnen scoren en niet ik. Daardoor heeft noch de politiek, noch het publiek, enig idee van wat ambtenaren doen.

Dat is denk ik één van de redenen waarom de borrelpraat over ambtenaren (er zijn er veel te veel en ze doen niks behalve ons stomme regeltjes voorschrijven) in vrijwel elk verkiezingsprogramma staat. En waarom men gek genoeg denkt dat het helemaal geen consequenties heeft als één op de vijf eruit vliegt.

Zoals Ad Geelhoed, voormalig Secretaris-Generaal bij het Ministerie van Algemene Zaken, ooit zei: in geen enkel land is de minachting voor ambtenaren zo groot als in Nederland. Terwijl het niveau van het werk -beleidsstukken, nota's, uitvoeringsplannen internationaal gezien bijzonder hoog ligt.

Het gekke is, dat ambtenaren alleen de regeltjes uitvoeren waar de politiek om vraagt. Dat lijkt de politiek te vergeten. Die regelgeving initiëren ambtenaren niet zelf - dat mogen we niet eens. Ambtenaren moeten juist zo enorm conscientieus aan alles de hand houden omdat de politiek over elk wissewasje kamervragen stelt. Waar gehakt wordt vallen spaanders, maar als de huursubsidie of de WMO-subsidie in Tiejerksteradeel anders wordt toegekend dan in Maasbracht, dan volgen kamervragen -terwijl daar goede redenen voor kunnen zijn. De politiek durft geen ruimte te geven in de uitvoering. En als politici eens leren een goed inhoudelijk debat te voeren en ons niet opzadelen met schimmige en warrige politieke comnpromissen, dan kunnen die regels ook een stuk eenvoudiger. Zo.

Kortom, het gaat niet alleen over de CAO. Die borrelpraat, die zijn we zat.