Saturday, April 08, 2006

Niet over Verdonk.


Laten we het nou eens niet over Verdonk hebben. Hè bah nee. Gister is ze door het Kabinet 'ijzig' ontvangen, schijnt het. Ik zie het voor me: al die ministers die denken: wij zitten met zijn allen in dit kl*teschuitje, denk jij maar niet dat jij daar uit kunt. Beetje de outsider spelen zoals Pim en Geert, ben je belazerd! Wat ze maar niet snappen is dat Rita er juist bij gedijt als ze de regels overtreedt. Regels zijn regels maar tegelijk vindt haar achterban het prachtig als zíj de regels van die duffe politici overtreedt.

Nee, laten we het er over hebben dat onderzoek vaak de intuitie bevestigt. Zo heeft Rob Grim vastgesteld dat ondanks de Flexwet, die in 1999 is ingevoerd, werknemers nog steeds liever een vaste baan hebben, meldt de Volkskrant. Ja gek he, nadat het kabinet Nederland de afgelopen jaren een crisis heeft aangepraat?
Die Flexwet, die onder meer bepaalt dat mensen drie keer een tijdelijk contract kunnen krijgen waarna ze in vaste dienst moeten komen, blijkt trouwens de toegang tot de arbeidsmarkt te vergroten. De flexibele contracten dienen als opstap naar een vast contract. Het zijn een soort springplanken.

Waar vooral werkgevers mee zitten, is dat men niet zo makkelijk van mensen afkomt. Men moet namelijk een vergunning hebben van het CWI (centrum voor werk en inkomen, het vroegere arbeidsburo), en daar gaat veel tijd overheen. Of men kan via de kantonrechter gaan, en dan wordt een ontslagvergoeding opgelegd. Bij het CWI is een ontslagvergoeding niet verplicht maar die volgt meestal wel.
Een voorstel van de SER (Sociaal Economische Raad) is nu om die toestemming af te schaffen, maar niet de onstlagvergoeding. De bonden verzetten zich hier tegen, want die willen allebei handhaven. De werkgevers wilden een limiet aan de ontslagvergoeding tot één jaar salaris. Het SER-voorstel is dus radicaler dan dat van de werkgevers.

Ik vraag me af of er geen andere invalshoek gekozen kan worden. Je moet erkennen dat het, vooral voor oudere werknemers, moeilijker wordt om aan de bak te komen, en dat ze tegelijkertijd meer risico gaan lopen nu het Last In First Out-beginsel zal verdwijnen. Volgens mij mag een werkgever ook een inspanningsverplichting hebben, bijvoorbeeld in de richting van scholing en outplacement, of steun bij het opstarten van een bedrijf, om de werknemer weer aan een andere baan te helpen. Ik bedoel, wat wil je nou als SER en als kabinet: wil je ouderen langer laten doorwerken, of wil je ze eerder in de bijstand?