A year after

Francis Fukuyama (tekening: David Levine)

Francis Fukuyama schrijft over Nederland, een jaar na de moord op van Gogh: The year of living dangerously. Niet dat hij echt veel nieuws brengt. Hij begint met de vaststelling dat in Nederland Mohammed Bouyeri en in Engeland de daders van de aanslagen van 7 juli ogenschijnlijk goed geintegreerde en goed opgeleidde jongeren waren. De bron van radicalisering ligt niet in het Midden-Oosten maar juist in Europa zelf, schrijft Fukuyama in navolging van de Franse schrijver Oliver Roy. De oorzaak schuilt in het feit dat de Islam is losgezongen van haar maatschappelijke context. Radicale Islam bestaat bij gratie van Internet, SMS, MSN. Daardoor ontstaat een 'pure', niet aan de realiteit getoetste Islam. En dat radicaliseert makkelijk.

Maar religie is niet het werkelijke probleem. Fukuyama wijst op de moeilijke economische positie van veel immigranten. Daarnaast hindert het integratiebeleid juist integratie: eerst omdat integratiebeleid juist een aparte zuil nastreefde voor moslims ('behoud van eigen cultuur'), nu juist vanwege de strenge eisen: men moet Nederlandser worden dan Nederlands.

Het is nu nodig, betoogt Fukuyama, "to reformulate their definitions of national identity to be more accepting of people from non-Western backgrounds". Een beetje zoals in de VS, dat zich van oudsher al een immigrantenland heeft genoemd.

Maar dat gaat niet lukken, vrees ik, zo lang Verdonk de "kogelgaatjes" in haar ramen blijft tellen.