Ik zeg wat ik denk en ik doe wat ik zeg en het helpt niet

Het gaat even niet zo goed met de rellen in Frankrijk. Kansarme jongeren in de voorsteden van Prijs, Lille, Straatsurg, Nantes, Toulouse, Nice, Marseille leveren slag met de politie - en winnen. De rellen nemen exponentieel in kracht toe. Vannacht werd de politie op verschillende plaatsen beschoten. Chirac heeft aangekondigd zich er nu ook mee te gaan bemoeien.

Onder aanvoering van Minister van Binnenlandse Zaken, publiekslieveling Nicolas Sarkozy, spuit de regering harde taal. Daar houdt het kiezersvolk immers van. De rellen hebben niets spontaans, het is tuig en gespuis dat ze organiseert, aldus Sarkozy.

De pers, al naar gelang of ze links of rechts is, wijst op de grenzen van de immigratie, en op de vernederingen die deze jongeren dagelijks ondergaan: politiecontroles, uitermate slecht vooruitzicht op werk. Criminaliseren van de relschoppers helpt dan natuurlijk niet. Je kunt de gevangenissen volgooien, maar het haalt de onvrede niet weg. Het zorgt er alleen maar voor dat de jongeren zich helemaal afwenden van het braaf burgerlijk leven dat ze volgens Sarkozy geacht worden te leiden.

De regering manoevreert zich in een domme positie. De relschoppende jongeren hebben niets meer te verliezen. Strafblaadje meer of minder, wat doet het er toe als je toch niet aan de bak komt? Sarkozy zal denk ik niet hoeven af te treden, maar inbinden zal hij wel. Hoe langer dit duurt en hoe harder de opstelling van de regering, hoe luider de roep zal klinken om eindelijk eens met constructief beleid te komen. Binnen twee weken zit hij braaf aan tafel met de relschoppers in een 'constructieve dialoog'. Wedden?