Terrorisme in Londen

(foto BBC)
Hier wilde ik dus net een doorwrocht stukje gaan schrijven over de G8: over hoe Blair dan wel hard trok aan de hulp, maar niet sprak over bijvoorbeeld het omlaag brengen van de Europese landbouwsubsidies, of wellicht het instellen van tijdelijke tariefmuren voor Afrikaane landen opdat zij hun eigen markt eens een tijd konden beschermen. En over dat op het andere uitermate belangrijke onderwerp van deze top, namelijk Kyoto, al helemaal weinig vooruitgang zal worden geboekt omdat Bush geen enkele verwijzing in de eindverklaring wil naar het effect van mensen op het klimaat. Dat zou de Amerikaanse economie maar schaden, vindt hij. Hij is tenmiste duidelijk, dat kunnen we hem wel nageven! En over de actievoerders, wou ik schrijven, die zo hun eigen mening hebben over de top.

Maar dan vinden explosies plaats in de Londense metro: een terroristische aanslag. Bedoeld om de G8 te ontregelen, denk ik. Tientallen doden, op zijn minst. Honderden gewonden. En een nog niet helemaal bevestigde claim van Al Qaeda-gerelateerde groep die de verantwoordelijkheid opeist.

Terrorisme is geen vrijheidsstrijd. Terrorisme is gericht tegen mensen, tegen de geestkracht of misschien moet je zelfs zeggen: de ziel van een samenleving. Terrorisme is bedoeld om mensen bang te maken en zich alleen nog te laten concentreren op hun eigen veiligheid. En ik begrijp een stuk beter hoe Israeliers zich soms voelen, die ondanks de aanslagen toch doorgaan met hun dagelijks leven.

Brengt zoiets nou het beste in je boven of het slechtste? Gister nog heb ik een presentatie bijgewoond over hoe de Britten omgingen met terrorisme in Noord-Ierland en hoe ze erin geslaagd zijn om op basis van die ervaring het aantal slachtoffers in de door hen bestuurde gebieden in Irak relatief zeer laag te houden. Dat deden ze door terroristische netwerken en hun manier van werken grondig te bestuderen en tegelijk uitstekende relaties op te bouwen met de bevolking. Ik hoop dat de Britten cool blijven. En dat dit het beste in ons allemaal boven brengt. Bijvoorbeeld: óók blijven nadenken over hoe we klimaatverandering kunnen tegengaan en kunnen zorgen dat Afrika zich op een waardige manier kan ontwikkelen.

Tony Blair zei zojuist: "Whatever they do, it is our determination that they will never succeed in destroying what we hold dear in this country and in other civilised nations throughout the world. (...)It is particularly barbaric this has happened on a day when people are meeting to try to help the problems of poverty in Africa and the long term problems of climate change and the environment." Die top gaat gewoon door. Met een beter resultaat, hoop ik, dan normaal geweest zou zijn.