over de doden niets dan goeds maar....

....nu loopt het toch een beetje de spuigaten uit.
Simonis die uitgebreid aan het woord komt, artikelen over hoe populair die wel niet was in zijn geboorteplaats Wadowice en in Krakau waar hij bisschop was; over dat hij zoveel jongeren bereikte, zwijmelende nonnen over dat het toch zo'n knappe paus was, gezeur over dat Beatrix had moeten afreizen naar Rome, gekwaak over die mooie rituelen van de Roomse kerk - en als klap op de vuurpijl een reportage over een beleidsmedewerker van het Bisdom Haarlem, die zelf op pelgrimage gaat naar Rome en wiens vrouw thuis blijft om op de kinderen te passen zoals het hoort.

Maar die vandaag begraven wordt, dat was natuurlijk wel de man die condooms bleef verbieden, ook al zijn ze het enige realistische beschermingsmiddel tegen AIDS. En die maar bleef volhouden dat je alleen mag vrijen om kinderen te maken - dus ongeveer tien keer in een mensenleven. De man onder wiens leiding en verantwoordelijkheid bisschoppen en kardinalen de leugen hebben verspreid dat condooms wel degelijk het HIV-virus doorlieten. De man die daarom medeschuldig is aan de dood van miljoenen AIDS-lijders.
Dit was ook de man die abortus bleef verbieden, en daarmee honderduizenden wanhopige vrouwen veroordeelde tot levengevaarlijke illegale abortussen -vaak met dodelijke afloop.
Het was ook de man die de Bevrijdingstheologie in Latijns-Amerika hoogstpersoonlijk om zeep hielp, en daarmee de armen hun stem in de Kerk en daarbuiten ontnam.
De man voor wie het onverkort behoud van liefdeloze leerstellingen van de kerk belangrijker was dan het leven en welzijn van zijn gelovigen.
En tenslotte: de man die zoveel conservatieve kardinalen benoemde, dat nu ongetwijfeld wederom iemand met dezelfde opvattingen gekozen zal worden.
Zijn we er weer?