twee kampen

Frits Abrahams signaleert in het NRC dat er nu weer twee kampen zijn. Het 'goed-zo-Rita-kamp' en het 'doe-dat-nou-niet-Rita-kamp'. Zelf beschrijft hij zijn keus voor het 'doe-dat-nou-niet-Rita-kamp' aldus:

Zelf zat ik zaterdag even in het eerste kamp, toen ik op het NOS-journaal voor het eerst de stuitende beelden zag van een imam die de toegestoken hand van Verdonk weigerde. Zak, denk je onwillekeurig, durf toch eens over je eigen beginselen heen te stappen.
Maar toen kwam het volgende fragment. We zagen de minister strijdlustig naar voren leunen om de imams toe te voegen dat er de volgende keer alleen nog in het Nederlands gesproken zou worden. Haar houding had iets intimiderends, hier sprak een minister die de kalotjes rauw lustte. Daarmee kwam ook het eerste fragment in een ander licht te staan. Het begon erop te lijken dat de minister de gelegenheid had aangegrepen om op agressieve wijze aan een beschavingsoffensief te werken. Het was geen spontane, maar beraamde flinkheid.

Dus Frits zit nu in het 'doe-dat-nou-niet-Rita-kamp'. Ik ook. Maar nu zit ik met een gewetensvraag. Kun je tegelijkertijd tot het prinsipjelen-kamp horen voor wat betreft de motie van Loeswies tegen het godslasterings-artikel 147/147a? Of moet je je dan daar ook tot de nu-even-nietters bekennen?

Valt niet mee hoor, politiek, dezer dagen!