warme stad

De Warme Stad. Zo heette een boek van Thaddeus Muller dat ik onlangs las. Hij beschrijft daarin dat mensen een stad niet alleen ervaren als druk, of lastig op weg naar hun werk, of als onverschillig, maar juist als prettig bekend, als warm.
Je beweegt je in een stad en begeeft je in een opeenvolging van kleine, ogenschijnlijk triviale interacties, waardoor je betrokken raakt bij anderen. Na verloop van tijd creeer je in je hoofd als het ware een kaart van de stad, met plekken die van belang zijn voor je - waar je vaak komt of waar je interesante mensen ontmoet, of die je mooi vindt. Je raakt betrokken.

Muller doet nu onderzoek naar multiculturele samenleving, en dan merkt hij dat juist die kleine contacten waardoor je je op je gemak gaat voelen in een stad, al problematisch kunnen verlopen. Hij schrijft:

"Nederlanders leggen hun buurtintimiteit in die paar
vluchtige burencontacten. Als die afwezig zijn, ontbreekt de sociale
cohesie. Zo vertelde iemand tijdens een onderzoek dat ik deed in
Amsterdam-Noord het volgende: 'Ik mis dat knikje als ik iemand passeer.
Ik heb het gevoel dat ik niet besta, of dat ik niet gewaardeerd word'.
Van allochtonen, zoals Turken, Marokkanen, Egyptenaren en Koerden,
hoor ik een ander verhaal. Ze zeggen vaak tegen me: 'Ik heb nauwelijks
contact met Nederlanders'. Hoezo?, vraag ik dan: 'Nou, ze nodigen ons
niet thuis uit en als wij ze uitnodigen dan komen ze niet'. Het groeten
van de Nederlanders merken ze nauwelijks op als contact."