Verkracht? Ontvoerd? Geert Wilders trapt nog eens lekker na.

Nog nooit heb ik Femke Halsema zó terecht zó boos gezien. De woede trilt in haar stem door als ze Wilders toebijt: "Verkrachting gebruikt u niet voor zo'n onbenullig, dom politiek verhaal!"



Wat is het geval? Wilders verhaalde in zijn bijdrage over het verantwoordingsdebat (oftwel: Gehaktdag) het voorbeeld van de Nederlandse journaliste Joanie de Rijke, die vorig jaar werd gegijzeld door de Taliban, en daarbij werd verkracht. De Rijke schrijft daarover in haar boek 'In handen van de Taliban'. ''Het was een vreselijke ervaring, maar toch heb ik die week ook de menselijke kant van mijn ontvoerders gezien'', zei ze dinsdag in Vlaamse media. Een sterke opmerking, en blijkbaar speelde de journaliste naar Geert Wilders' zin te weinig de rol van zielig slachtoffer. In het debat diskwalificeerde hij haar uiting als: "het goedpraten van een verkrachting", en als "tekenend voor het morele verval van onze elite". Daarop volgde de woedende reactie van Halsema.

De uitlatingen van Wilders lijken onderdeel te zijn, aldus het NRC, van een nieuwe haatcampagne, deze keer gericht tegen iedereen die ook maar enige band heeft met het maatschappelijk bestuur van Nederland. Van de „glad pratende bestuurskundedoctorandussen met designerbrillen” tot de VPRO en de „kunstmaffia”.

De journaliste vindt de uitspraken van Wilders "heel, heel pijnlijk". In het radioprogramma Met Het Oog Op Morgen zei ze: "Ik was slachtoffer van een situatie waar ik zelf geen controle over had. Het morele verval van de elite heeft daar niets mee te maken. Hier wordt platte politiek bedreven op basis van mijn persoonlijk verhaal". En in gesprek met De Pers zegt ze: ‘Het is voor mij een heel persoonlijk en emotioneel verhaal’ (...) ‘Om dat in de politiek te betrekken is not done. Wat er met mij is gebeurd, ben ik eigenlijk nu pas aan het verwerken. Ik begin nu pas te beseffen wat er is gebeurd.’ En gelijk heeft ze. En dergelijke traumatische gebeurtenis is ten diepste De Rijke's verhaal: het past niet om daar mee aan de haal te gaan. En ook het morele oordeel is aan háár. Daarbij past respect van de omstanders. Respect - was dat niet de favoriete term van Geert?

De Pers vroeg vervolgens aan opinieleiders en politici, of Wilders nu eindelijk 'te ver' was gegaan. Ik denk het niet. Haat, haat gaat nooit te ver. Haat voedt zichzelf. En haat stopt pas op het moment dat men zoals bijvoorbeeld op de Rwandese slagvelden of op andere puinhopen, plotseling vol afschuw om zich heen kijkt en zich realiseert dat niets deze puinhopen, dit verdriet, deze verwondingen, en wellicht: deze doden, waard was. Of als de haat die gewekt is, zich opeens tegen zichzelf keert. Dat je het prima vond als die ene groep gediscrimineerd werd, maar je rot schrikt als jíj opeens aan de beurt bent.

Dat is waarom fatsoen was uitgevonden. Was dat niet ook zo'n favoriete term van Geertje?