Talk about sex

'Vinden we het normaal als meisjes zich in een kelderbox laten nemen in ruil voor een breezer?’ Hij zei het uiteindelijk niet, Jacques Tichelaar, want hij vond het toch wat te grof voor 's lands vergaderzaal. Maar hij was wel van plan geweest om deze zin uit te spreken tijdens zijn bijdrage aan het debat over het regeerakkoord. Typisch, trouwens, dat hij niet zei: ”Vinden we het normaal, dat jongens denken dat ze leuke sex krijgen in ruil voor een breezer?”

Niet iedereen, vond Tichelaar, is “voldoende toegerust om zelfstandig overeind te blijven in onze veeleisende samenleving.” Dus wij moeten “mensen die bij het streven naar individualisme en zelfontplooiing er niet in slagen hun eigen weg te vinden”, dan maar “betuttelen”. Het CDA, de PvdA en de CU hebben elkaar gevonden in een nieuwe versie van 'fatsoen moet je doen'.

Als één van zijn eerste beleidsdaden in dit nieuwe kabinet liet minister Ab Klink zien wat dat inhoudt, Het Nieuwe Betuttelen. Hij hield een juist op stapel staande reclamecampagne voor orgaandonatie tegen, omdat de gebruikte foto volgens hem 'niet spoorde met het doel van de campagne'. Eén afbeelding toont een man die een in ondergoed gehulde vrouw van achteren omarmt. Op haar blote buik zit een sticker met het opschrift: 'Ik ben donorgeregistreerd. En jij?' Een andere afbeelding draait de rollen om: het meisje trekt de jongen langzaam zijn hemd uit. De tekst op de poster luidt: 'Weet jouw liefste al of je donor bent of niet?'

Even serieus nu. Was dit nu een foto die niet kon? Veel mensen uit mijn omgeving vonden hem mooi. Er zat geen schokkend bloot in, of van die overdreven gebotoxte gelifte anorexialijven waar je vanzelf al een minderwaardigheidscomplex van krijgt. Er werd niemand in vernederd, beledigd of tot sex gedwongen - zo te zien eerder het tegendeel. De associatie tussen het afbeelden van een lichaam waaraan je zoveel plezier beleeft, met donorschap lag bovendien voor de hand. En als het nu een foto was geweest van een gezelschap dat aan het boswandelen was geweest, had de minister hem dan ook tegengehouden omdat de foto 'niet spoorde met het doel van de campagne?' Onwaarschijnlijk.

Waarschijnlijk is de beslissing van Klink ingegeven geweest door de gedachte dat er al zo veel sex te zien is in reclame, op tv en op internet dat de overheid daar niet ook nog eens aan mee hoeft te doen. Een te verwachten reactie van een CDA-studiehoofd op de zondvloed aan pimps, chicks en whores die ons dagelijks overspoelt. Maar opvallend is dat nu ook de ex-jaren-zeventig-helden opeens het bestaan van reclameblokken vol tinteling der seksen, MTV, TMF en gangsta rap aanvoeren als reden om dit soort posters te verbieden. Wat is dat nou opeens? Beetje schuldgevoel dat de seksuele revoluutsie is verkommersjaaliseerd en uit de hand gelopen? En dat ze dat niet voorzien hebben?

Tsja, nu is het te laat. En de hamvraag is nu: gaan wij nu, door dit soort campagnes te verbieden, bewerkstelligen dat meisjes zich niet meer 'in een kelderbox laten pakken voor een Breezer'? Dat lijkt me toch niet. Sex níet afbeelden maakt die meiden niet weerbaarder. Sexualiteit doodzwijgen leert ze geen 'nee' zeggen. Mooie foto's níet laten zien maakt ze niet weerbaar tegen de goedkope en soms gewelddadige manier waarop sex wordt afgebeeld, tegen de onbereikbare anorexialichamen die ons als schoonheidsideaal worden voorgehouden. Door die nieuwe preutsheid ontzeggen we onszelf simpelweg ook het nodige tegengif.

Verbieden is dus een té gemakzuchtige oplossing van die spijtoptanten - tegenspel, dát moeten we hebben. Let's talk about sex! Niet zwijgen maar spreken, zingen, dichten over sex. Sex afbeelden op zo'n manier dat ook meiden en vrouwen zich erin herkennen, dat ze hun eigen beleving weerspiegeld zien.

Ik had daarom eigenlijk graag gezien dat de overheid zichzelf een minimumquotum aan leuke sex had opgelegd in haar campagnes. Samen leven, Samen werken, Samen ...

Maar op een of andere manier heb ik het gevoel dat dát iets te veel gevraagd is.

(Deze column werd gepubliceerd in Waterstof)