Lifelogging

Omdat Sargasso afgelopen week haar vijfde verjaardag vierde, hebben we allemaal een keertje ge-life-log-d. Hierbij mijn bijdrage.

"Kyra, wil je in mijn lifelog?"

"Prrr?"

Klik! Ziezo, die heb ik vast!

Ik check nog even mijn aandelen -gelukkig, weer gegroeid dat wel maar ik kan helaas nog niet verder short op Rita Verdonk- en spring op de fiets.

De trein "komt over tien minuten binnen", NS-speak voor vertraging. Ik ben nog steeds een beetje van slag van de nieuwe dienstregeling. Niet alleen vertrekken we vanaf een ander perron, met zonder koffiestalletje, maar mijn mede-passagiers die anders net als ik in de aller-achterste coupé zitten, zijn nog verspreid over verschillende treinen op verschillende tijdstippen. Sommigen moeten nu met de stoptrein. Als ik ze niet zie -de Dame van Unicef, de Systeembeheerder; de Dame met het Fietsje, de Aso die altijd zo in zijn stoel hangt, de Nette Mijnheer, de Afrikaanse Jurist van het ICC, dan denk ik altijd dat ik bij de verkeerde trein sta.

Op mijn werk zijn we bezig met de laatste projecten. Vandaag dus een hele dag van jaarplannen goedkeuren. Het moet voor de belastingbetaler een hele geruststelling zijn dat wij het geld zo gedegen wegzetten....zucht. Jaarplan na jaarplan beoordeel ik en lever ik vervolgens af bij de controler, die vervolgens de begroting doorneemt.

Bij de staf vertel ik over mijn reis naar het International Humanitarian Partnership, waar Nederland lid van is. We hebben afgelopen week in Londen gesproken over de toekomst van het partnership. Vervolgens heb ik nog gesproken met DFID, over hun toekomstig beleid op het gebied van ontmijning en over één van 'onze' ontmijnings-organisaties die Sudan was uitgezet. Dankzij een gecoordineerde donoractie, waarbij ik het voortouw had zeg ik maar even bescheiden, mogen ze weer terug.

Intussen is de stand van de inzameling van het Glazen Huis voor slachtoffers van landmijnen ruim drie ton. Balkenende heeft namens de regering 1 miljoen euro aangeboden op voorwaarde dat zij eenzelfde bedrag zouden inzamelen. Ik denk wel dat ze het halen dus ... nog eens een miljoen. Dit jaar heb ik al 20 miljoen weggezet. Nederland is daarmee al vijfde donor van de wereld op het gebied van landmijnen. Ja echt ik ben bijna kampioen geld wegzetten op onze afdeling!

Vervolgens moet ik nog een rapportage inleveren over het CCW, de Convention for Conventional Weapons. Per land moet ik aangeven welke projecten we steunen via welke organisatie, tot op de euro nauwkeurig. Verdragsverplichting. Maar het formulier dat ik electronisch moet invullen staat geen copy/paste toe noch tabs. Ik kan het dus niet kopieren van de twee andere identieke rapportages die we dit jaar al moesten indienen vanwege weer ándere verdragsverplichtingen. Typerdetyp en halverwege het invullen klik ik een boodschap weg dat ik nu mijn wettelijk verplichte beeldschermwerk-rustpauze moet nemen. Mocht ik nu RSI krijgen, dan zal mijn werkgever de overheid zich niet aansprakelijk achten voor de door mij geleden schade, waarschuwt mijn computer. Jaja. Na een kleine eindspurt naar huis. Half zeven, en een rustige trein. Deze keer op tijd.