Donner mijn held, nouja eventjes

Radicale moslims moeten hun eigen vertegenwoordiging kunnen krijgen in het politieke bestel. „Anders dreigt een gewelddadige confrontatie buiten de regels van het democratisch bestel om.". Dat zegt Donner in een interview in het boek "Het Land van Haat en Nijd' van Max van Weezel en Margalith Kleiwegt. Een mooie toevoeging van het NRC aan het debat nadat andere kranten een beetje op de loop waren gegaan met de sharia-rel.

Heeft hij gelijk? Tsja, kijk maar eens naar Noord-Ierland, waar het na járen (dat geef ik onmiddelijk toe, het is een lange-termijn proces) gelukt is om de IRA min of meer te pacificeren. Je kunt wel over democratie klagen dat het een praatcircus is dat nergens toe leidt - maar het positieve daarvan is dat radicale geluiden ook vanzelf verzacht worden. En na verloop van tijd worden radicale clubs geïncorporeerd. De omgekeerde weg is behoorlijk wat heillozer. Zie bijvoorbeeld Libanon, waar Israël bedacht heeft dat de fundamentalistische Hezbollah maar eens weggebombardeerd moest. Foute boel want Hezbollah kon die oorlog niet verliezen. Resultaat? Hezbollah's positie is sterker dan ooit -zowel binnen Libanon als in het Midden-Oosten als geheel. Dat terwijl in Libnon een (zeker, uitermate langzaam) proces bezig was om Hezbollah te ontwapenen. Had dat krachtig gesteund, dan was je nu niet terug bij af geweest.