Voor senator

Dat was nog even doorpezen, afgelopen maandag. Een CV, een lijst van publicaties, een bereidverklaring, een lijst van tenminste 15 GroenLinksers die me steunen (het waren er natuurlijk meer). Een kopie van een recente publicatie. En niet in het minst: een motivatiebrief.

Alles omdat die avond mijn vlucht naar Noorwegen vertrok en ik op tijd moest zijn voor de deadline. De deadline voor wat? De deadline voor kandidaatstelling voor het lidmaatschap van de Eerste Kamer namens GroenLinks.

Ja. Inderdaad. Ik heb me dus kandidaat gesteld voor het senatorschap. Het GroenLinks congres van 3 februari 2007 en vervolgens de Provinciale Statenverkiezingen van 7 maart 2007 zullen beslissen of ik ook daadwerkelijk senator zal worden.

Waarom nu de Eerste Kamer, dat dinosauriërsnest van naar sigaren geurende uitgerangeerde politici? Een klein stukje uit mijn motivatiebrief:

Het is wellicht politiek gezien niet het spannendste gremium, maar als senator heb je wel een positie en een netwerk van waaruit je zaken politiek en maatschappelijk kunt agenderen – middels opiniestukken, lobby-werk, verrassende acties, etcetera. Dat kost wat durf en uithoudingsvermogen, maar dat heb ik in ruime mate. Wat voor mij ook belangrijk is: je hebt de mogelijkheid een bredere analyse, een meeromvattend verhaal neer te zetten. Het mooiste is om dat te doen met de scherpte en welsprekendheid van Femke Halsema en daar streef ik naar.

Bestuurlijk onderlegde lezertjes zullen onmiddelijk opmerken dat ik dan mijn baan als ambtenaar moet opzeggen. Scherp gezien: als het Congres van 3 februari mij op een verkiesbare plaats zet, heb ik nog bijna vier maanden om een nieuwe baan te zoeken. En afgezien daarvan ik blijf natuurlijk webloggen, precies zoals ik nu doe.