EU mag je plunderen, vond de Eurocommissaris zelf.

Helemaal kloppen doet het toch niet. De Franse oud-premier en oud-eurocommissaris Edith Cresson is weliswaar schuldig bevonden aan favoritisme, maar mag haar riante pensioen houden. Cresson, van 1995-1999 commissaris van Wetenschap en onderzoek, hielp vrienden aan banen bij de EU waarvoor ze niet waren gekwalificeerd, waaronder haar partner, de tandarts René Berthelot. Brutalere machtsmisbruik kun je het eigenlijk niet bedenken. Nouja, uitgezonderd dan het afdwingen van schuldverklaringen in ruil voor paspoorten. Het is duidelijk dat ze de EU, waarvan ze de eervolle functie als Eurocommissaris mocht vervullen, tamelijk onverschillig bezag. Ze weigerde af te treden toen één en ander aan het licht kwam, en sleepte uiteindelijk de hele Commissie-Santer in haar val mee.

Maar ze mag van de rechter haar EU-pensioen houden, 47000 euro per jaar. Want ze is al "genoeg gestraft" met haar veroordeling. Dat blijft toch een eigenaardige redenering: mensen met hoge functies worden door een veroordeling 'al genoeg gestraft', omdat hun reputatie aan diggelen is; mensen zonder maatschappelijke positie krijgen er wèl nog een boete bovenop. Dat is niet alleen klassejustitie. De vraag is ook wat zwaarder moet wegen. Cresson heeft fikse schade toegebracht aan het vertrouwen in de EU en aan de publieke zaak. Waarom dan de reputatieschade van Cresson (die zij zelf teweeg heeft gebracht, een risico dat ze willens en wetens heeft genomen) zwaarder laten tellen dan de belangen van de EU-burgers?