Morgenstond.

Ik werd wakker omdat ik het véél te warm had onder mijn dekbed. En omdat de eerste merel al begon, besloot ik maar op te staan. In het park vlakbij, op een kunstmatig heuveltje ging ik naar de zonsopkomst kijken. Vogels vlogen vlak langs. Verderop lagen twee mensen te slapen. Eentje werd wakker, klom dronken op een bankje, probeerde tevergeefs zijn maat wakker te maken en ging toen maar roken.

Bij mij in de straat woont iemand die beelden maakt voor in de stad, vaak voor hele kleine parkjes en paadjes. Aandacht voor details in de publieke ruimte is erg belangrijk in een stad. En hoe voller de stad, hoe belangrijker.

En op zo'n piepklein wandelingetje is inderdaad heel wat te beleven. Om kwart over zes doet iemand zijn groentenzaak al open.



En wijsheid ligt op straat, of zoiets.


Dat is niet zo maar een bankje, dat is diesain!


Iemand houdt hier heel erg van bloembakken.




Dat weten we dan ook weer:


Kleine rode VW-tjes zijn ook leuk.



Vlakbij het park hebben gezamenlijke ouders iets heel wijs besloten. Een klein stukje grond tussen de huizen is niet tot plantsoentje gemaakt, of tot speeltuintje, maar wild gelaten. Ik bedoel echt wild: niet grasmaaien, geen tegeltjes aanleggen, maar alleen een stapel boomstronken neerdonderen en dan alles zijn gang laten gaan. Brandnetels en fluitekruid tot op kniehoogte. Dat is zeldzaam tegenwoordig. Vroeger had je best veel van die braakliggende stukjes in de stad. Mensen gooiden daar soms vuilnis neer, en kinderen speelden er. Je zwierf er rond, je kon er een crossbaan maken, je bouwde er een hut en je viel er een gat in je knie. Paadjes werden niet aangelegd maar ontstonden:

Het enige dat ze verder gedaan hadden, was een paar bomen bijeenbinden tot wigwam:


Er waren spannende hoekjes om je te verstoppen, of om een hut te bouwen:

Mag dat tegenwoordig nog wel eigenlijk?

En een zithoekje voor de zomeravonden:

Kinderen spelen tegenwoordig nog maar weinig buiten, en er is ook steeds minder plaats voor ze om te spelen. Afgezien daarvan zijn de speelplekken ook vaak erg 'aangelegd'. De angst overheerst dat kinderen vallen en gewond raken. En dat je dan claims krijgt tegen de gemeente enzo. Maar hoort dat er ook weer niet een beetje bij? En jee, stel je voor, je valt en je breekt je arm - die wordt in het gips gezet, je hebt een stoer verhaal, en ook dat gaat wel weer over.

Buitenspelen is bijna nergens meer spannend. Gelukkig kan het hier nog wel.

En op de terugweg vond ik nog wat mooie stoeptegeltjes:

Fijne bevrijdingsdag allemaal!