Over de balans na de kwestie-Pormes en een brief aan de partijraad.

Ziezo, het wordt lanzgamerhand tijd om het slagveld te overzien dat is overgebleven nu de crisis-Pormes zo ongeveer is uitgewoed. Nouja, hij woedt nog steeds een beetje - stilletjes en minder stilletjes. Zo zet partijraadslid Paul Vermast een open brief aan Sam Pormes op zijn weblog, met het verzoek om af te treden. Ik heb zelf niet de illusie dat dat iets zal uithalen.
Oud-wethouder in Utrecht, Annemiek Rijckenberg nam het initiatief tot de volgende open brief, aan de Partijraad. Een goed initiatief, dat ik echt van harte ondersteun. De brief is te versturen via de website van GroenLinks (onder 'nieuws', 'verklaring', reageer).

Geachte partijraad,

Tot mijn verdriet en verbazing hebt u het partijbestuur teruggefloten over het royement van Sam Pormes. Voor een moralistische partij als GroenLinks vind ik dit eigenlijk onverteerbaar. Terwijl wij zulke hoge eisen stellen aan anderen zouden wij een gebrek aan openheid en wellicht misleiding bij een van onze eigen vertegenwoordigers moeten tolereren?
Hiermee verliezen we een gewaardeerde voorzitter en –nog veel erger-- geloofwaardigheid.
Ik weet niet namens wie u deze uitspraak heeft gepleegd, maar niet namens mij.
Hoogachtend,
(naam)
(plaats)

Niet dat dit een eind zal maken aan de crisis. Maar het wordt wel duidelijk dat een groot aantal leden besluit van de partijraad niet ondersteunt. En dat kan beslist geen kwaad, een beetje feedback.

Stofwolken.
Nu de stofwolken een beetje zijn opgetrokken blijkt dat de steungroep van Sam Pormes goed campagne heeft gevoerd. Veel leden van de zaterdag nieuw aangetreden partijraad zijn door hen gebeld. Woordvoerder van de steungroep voor Pormes, oud partijbestuurder (en collega) Joris Wijnhoven zegt in het NRC: "Als het bestuur iemand royeert om een activistisch verleden moeten de procedures heel zuiver zijn, en de feiten keihard. GroenLinks moet daarvoor instaan en niet achter perspublicaties aanlopen. Anders is morgen Wijnand Duyvendak aan de beurt". Duyvendak was ooit actief in de kraakbeweging en redacteur van actieblad Bluf!

Toch is dat niet de kwestie. Wijnhoven doet dus alsof Pormes om zijn activisme is aangepakt. Dat is niet het geval. Ik word niet moe het te herhalen: hij hoefde niet af te treden om zijn verleden, hij werd geroyeerd omdat hij daarover niet open was geweest tegen diverse kandidatencommissies. Mensen als Wijnand Duyvendak en Farah Karimi, die bijvoorbeeld een boek schreef over onder meer haar eigen lidmaatschap van een organisatie die nu ongetwijfeld terroristisch genoemd zou worden, staan absoluut niet ter discussie. Dat is het verschil.

Hoe nu verder?
Dat even voor de duidelijkheid. En dan de vraag: hoe nu verder? In hetzelfde stuk in het NRC wordt al duidelijk dat voorzichtige gesprekken gaande zijn tussen de Eerste Kamer-fractie en Pormes. Citaat fractievoorzitter Diana de Wolff, eveneens in het NRC: "Er is een vertrouwensbreuk, maar dat wil niet zeggen dat je niet met elkaar praat". Zo lang berichten uitblijven, nemen we aan dat men nog steeds met elkaar praat. Het neemt niet weg dat, nu Pormes weer aan de slag gaat, onze geloofwaardigheid als partij toch is aangetast. We vragen absolute integriteit van anderen, en absolute transparantie. Dan moeten je eigen volksvertegenwoordigers ook aan die eis voldoen. Dat ben ik geheel en al met Annemiek Rijckenberg eens.

Partijbestuur.
Binnen in de partij neemt de verontwaardiging toe - met name omdat Herman heeft moeten aftreden. Het Partijbestuur had de beslissing om Sam te royeren unaniem genomen, op basis van twee doorwrochte rapporten. Dan kun je niet meer met goed fatsoen blijven zitten als een ander lichaam die beslissing herroept. Het valt nog mee dat niet het hele PB is afgetreden, want dan hadden we toch een probleem gehad met twee verkiezingen in het vooruitzicht.

Partijraad.
Bij elk rapport kun je altijd wel kanttekeningen verzinnen maar de kanttekeningen waar de steungroep mee aankwam hebben wat mij betreft de conclusie - namelijk dat Sam onvoldoende open was geweest- niet aangetast. Bij elke procedure kun je kanttekeningen zetten: wellicht ging het Partijbestuur te vlug over tot royement, maar een reden om het royement te herroepen was dat wat mij betreft bepaald niet. Zeker niet omdat hierna geen beroep meer mogelijk is. De partijraad heeft onvoldoende overzien wat de consequenties waren van haar beslissing. Hopelijk wordt de besluitvorming nog eens geëvalueerd.

Aangeschoten.
Ik vermoed dat Sam, alhoewel 'aangeschoten', door zal gaan als fractielid, gewoonweg omdat hij niet uit de fractie wil stappen, en royement niet meer aan de orde is. Waarschijnlijk zal een min of meer 'werkbare' oplossing gevonden worden: af en toe wel samenwerkend, af en toe niet, stel ik me zo voor. Hoewel ik niet uitsluit dat het toch misgaat nu Sam samen met Joris Wijnhoven onverstandig veel druk op de ketel zet. Maar wat het ergste is: binnen een partij moet je van elkaar op aan kunnen. En dat heeft bij Sam ontbroken. Het vertrouwen in Sam is absoluut aangetast.

Schimmigheid.
Voor GroenLinks blijft wederom een slecht gemanagede kwestie, na Singh Varma (alhoewel dat meer een menselijk drama was) en Ahmed Daskapan. En dat niet alleen - we zijn opeens een actievoerderspartij in de slechte zin des woords. Ook al is niets bewezen, we worden geassocieerd met - tsja, toch met: aanslagen, kapingen, uitkeringsfraude. En vooral: met schimmigheid. Een keurig net terugtreden van Sam, en vervolgens een à la Bram Peper terugvechten, had dat kunnen voorkomen. Dan hadden we wèl open en bloot de discussie aan kunnen gaan over de grote waarde van een actieverleden, over de Molukse geschiedenis en wat al dies meer zij. Nu is dat onmogelijk geworden, want altijd zullen we de verdenking op ons laden dat we iets wat krom was recht willen praten.

Zoals ik al zei: een pyrrusoverwinning.