fijn met de trein en blij met de bus

Ik ben een beetje laat met het weekendintellectualisme vandaag. Maar dat komt van de Ennes.

Van Heemstede-Aerdenhout, waar we uitgewandeld waren, terug naar Haarlem, dat wou nog wel. Maar toen was er geen trein naar Amsterdam. Computerstoring. Dus moest ik naar Leiden. Waar iets was van een trein richting Utrecht. Richting Utrecht: - een "deel van het traject" moest met busvervoer, wat NS-speak is voor het volgende.
Bij Alphen moet je eruit. Daar staan al ongeveer 100 mensen een uur te wachten. In de verte komt een bus aan. Toevallig sta ik al bij de deur als hij stopt en met mijn jarenlange spitstrein-ervaring weet ik me ook nog binnen te wurmen.
En dat is rattig, ja. Naar al die mensen die nog buiten staan van wie er veel al langer wachten dan ik.

De bus gaat maar naar Woerden. Daar moeten we een bus nemen naar Utrecht. Die bus rijdt net weg als wij aankomen - halfvol. Twee bussen later sta ik weer eens goed. De formalistische buschaufeur wil geen mensen in het gangpad - hij wil er maar net zoveel mensen bij als er uit gaan: zes. Ik wurm me mee naar binnen, ik ben nummer zeven. Achterin de bus duik ik weg achter een paar stoelen. De buschauffeur ziet me niet, en ik rijd op de vloer mee naar Utrecht.

Ik ben maar drie en een half uur te laat thuis. Had ik me fatsoenlijk gedragen, dan was ik veel en veel later thuis geweest.

Maar goed. Wat ik nou zo gek vind: het is dus niet de eerste keer dat ik dit tafereel meemaak. Het gaat altijd zo als de NS "bussen inzet". Er begint bij nij een vermoeden te rijzen. Zou het soms zo zijn dat de NS gewoon structureel "te weinig bussen inzet"? Kost minder namelijk.
Dus ik stel het volgende voor. Dat de NS, als ze weer eens zo nodig aan trajecten moet sleutelen, de reiziger gewoon de garantie geeft dat die niet langer dan tien minuten op een bus hoeft te wachten. Dat gesleutel zien ze al lang van te voren aankomen dus dat kan best.

Sorry hoor, dat moest ik effe kwijt. Verder was het een prachtige dag. In Utrecht rook het naar barbeque en bloeiende lindenbomen en zingfietste ik terug naar huis. En het stukje weekendintellectualisme dat komt morgen. Het gaat over het afgelopen donderdag uitgekomen "Een onderbroken evenwicht in de Nederlandse politiek" van Jouke de Vries en Sebastiaan van der Lubben. Nu eerst even met een biertje op mijn balkon en het laatste slokje in een schoteltje voor de slakken.