De dag dat D66 haar ziel verkoopt.

Er zijn van die momenten dat je je echt verbaast over de politiek. De hele afgelopen week is één zo'n uitgestrekt moment. Boris Dittrich laat zijn minister vallen, en komt ermee weg. Hij gooit de Democratische kroonjuwelen in de vuilnisbak - en niemand protesteert. VVD en CDA leggen voordurend de zwartepiet voor de ministerscrisis bij de Pvda - en het beeld blijft hangen. VVD, CDA en D66 gaan gezellig om de tafel zitten, D66 krijgt een paar cosmetische concessies en de partij stemt ermee in.

Want het is echt niks. Extra geld voor onderwijs dat al lang in de planning zat. Een wijziging in het omroepbestel. Extra betekenis geven aan voorkeurstemmen, iets dat de Graaf vorige week nog als een slap aftreksel wegwoof. En dan: een direct gekozen burgemeester in de Grondwet. Klinkt mooi, maar het is een wassen neus. Want daarvoor -dat weten we inmiddels - is 2/3 meerderheid nodig. Wouter Bos waarschuwt alvast dat PvdA niet voor zal stemmen. Die meerderheid komt er dus niet - het kabinet weet maar al te goed dat die belofte niets waard is. Maar dat deert CDA, VVD en ook Boris niet. Want dan kunnen ze de schuld weer aan de 'regenteske' oppositie geven.

Maar wat mij het meest verbaast, is dat de leden van D66 hiermee in gaan stemmen. Ja echt. Terlouw heeft het voorbeeld gegeven - niet vanwege inhoudelijke redenen, maar omdat: "je een kabinetscrisis niet laat veroorzaken door een oppositiepartij; je je eigen politiek leider niet afvalt en een kabinetscrisis is niet in het landsbelang is". Wat een flauwekul!
Aanstaande zaterdag. 2 April 2005. De dag dat D66 voorgoed toetreedt tot het rechtse blok. De dag dat D66 zijn idealen in een kluis stopt en de sleutel weggooit.

Update: lees ook Eric's analyse.
Update: Moories peilt wat wij graag willen horen.
Update: Dankzij uitstekend speurwerk van DP eindelijk een kleine blik op de interne discussie in D66. Weblogjes van D66 politici waren soms opgedoekt (begrijpelijk), steunden Dittrich of zeiden helemaal niets over dehele kwestie. Twijfelend of tegen zijn Mea van Ravesteijn, John Stuurman en Fleur Graeper.
Update: En nu bemoeit HAFMO zich er ook mee. Stem tegen, zegt-ie. Maar ik blijf somber.