kernenergie (3)

Still uit 'The Day after Tomorrow'.

Het moet een rare gewaarwording zijn voor de milieubeweging. Sinds de jaren zeventig tegen kernenergie strijden. En dan vervolgens met je eigen strijdpunt van klimaatverandering om de oren te worden geslagen om die kernenergie toch maar te pikken.

Slikken of stikken, dat lijkt het. Zal de milieubeweging nogmaals die tienduizenden op de been kunnen brengen om tegen Borssele en Dodewaard te protesteren? Dat lijkt onwaarschijnlijk. Maar sinds de vakbondsdemo weet je dat natuurlijk niet.


Demo in Dodewaard.

In de Vrij Nederland bepleit Jozef Keulartz, bijna professor in levensbeschouwing-en-duurzaamheid aan de VU (milieu is tegenwoordig een rechts punt!) een ommezwaai voor de milieubeweging. Ze heeft te lang geloofd in een soort van heilstaat waarin iedereen zonnecellen op het dak had en verder een minimum aan energie gebruikte door af te zien van allerlei ingewikkelde apparaten en zo eenvoudig mogelijk te leven. Dat is een ideaalbeeld dat volkomen achterhaald is. De milieubeweging moet gaan pleiten voor modernere oplossingen, vind Keulartz. Daarbij pleit hij voor marktmechanismen zoals het Clean Development Mechanism (CDM) dat in het kader van het verdrag van Kyoto is ingesteld waarmee industriestaten hun vervuiling kunnen afkopen door investeringen op het gebied van milieu te doen in ontwikkelingslanden.

Leuk, maar niet voldoende. De Duitse Grünen hadden het jaren geleden al goed gezien. Van burgers eisen dat ze zuinig omspringen met energie is niet genoeg. Zij pleitten voor ondersteuning van research en development van schone energie, schone auto's en dergelijke. In Nederland deed onlangs alleen Jacques Schraven, voorzitter van het VNO/NCW dat. Tjeetje. Ik hoop toch dat de milieubeweging dat niet alleen maar aan rechts laat! Hup, vooruit! In het kader van Nederland Innovatieland onmiddelijk op hoge toon gaan eisen dat meer geld wordt gestoken in het ontwikkelen van schone technologie!