Redding voor Greenpeace

De Volkskrant heeft vandaag een paginagroot stuk over Greenpeace. Daarin laat ze een aantal oud-leden en oud- activisten aan het woord die klagen dat Greenpeace Greenpeace niet meer is. Gemakkelijk, een beetje goedkoop Greenpace-bashing is het en dat is een peuleschil sinds het Brent-Spar debacle.
De Volkskrant signaleert een steeds grotere spagaat: aan de ene kant een steeds professionelere organisatie (een multinational, zeggen sommigen; een leeg merk, zeggen anderen) met een heel korps aan voorlichters. En aan de andere kant de traditioneel gebleven achterban die nog steeds dappere jongens en meisjes in rubberbootjes wil zien, en aansprekende acties. Greenpeace weet daar geen weg mee. Hoe het dan wel zou moeten, dat weet de Volkskrant ook niet. Ze houdt het een beetje bij mopperen op Greenpeace. Vandaar: goedkope journalistiek.

Zo rond de gevolgen van de tsunami zie je initiatieven ontstaan, die een heel nieuw licht werpen op de mogelijkheden van Greenpeace. Ontzettend veel mensen richten tegenwoordig hun eigen hulporganisatietje op. Geld gaat zo rechtstreeks naar projectjes dáár, zonder dat er "iets aan de strijkstok blijft hangen", zoals dat heet.


Sjouwvakantie... (foto Ikon)

Meer en meer wordt daarbij gebruik gemaakt van internet, op een manier die rechtstreeks contact tussen hier en daar mogelijk maakt. Je had al NetAid en in Nederland bijvoorbeeld Nabuur. Je hebt nu na de ramp ook AdoptSriLanka.com en de Sri Lanka Association. Allemaal sites waar je vrij direct contact kunt hebben met de projectjes en gemeenschappen die je wilt steunen. Tegenwoordig kun je zelfs op vakantie om vrijwilligerswerk te doen. Huizen bouwen voor arme mensen bijvoorbeeld. Ook rond de ramp is al het een en ander georganiseerd.


Wel een goede reisverzekering afsluiten.

Dat lijkt me de oplossing voor Greenpeace. Hup die rubberbootjes weer uit de schuur. En dan doe-het-zelf -vakanties zeehondjes beschermen en walvissen redden. Onder deskundige begeleiding natuurlijk.