Ian Buruma over Nederland.

Eerder schreef ik over Occidentalisme, het nieuwste boek van Ian Buruma. Hij heeft nu een artikel geschreven over Nederland na de moord op Van Gogh voor de New Yorker. Waarin hij Bolkestein interviewt ("The refusal to take his arguments seriously had the unfortunate result that church and bar -kerk en kroeg, as the Dutch say- fell into the hands of demagogic politicians like Pim Fortuijn", schrijft Buruma) . En beschrijft hoezeer politici in de war waren -hij citeert Paul Scheffer ("The self-declared impotence of ourgovernment to guarantee public order is the biggest threat to tolerance"). En praat met de rector van een Amsterdamse scholengemeenschap: ""We used to encourage them (allochtone kinderen, BP) to work harder than other children, to go tht extra length. (...) But we put too much pressure on them. Even when they have done everything we asked of them, they will have disappointments. It is often harder for Muslim children to find jobs, for example. And when that happens they can get very angry indeed"). Hij beschrijft een discussie in de klas: waar een meisje met sluier het hoogste woord heeft, ook al vinden haar fundamentalistische broeders dat maar niks. Ook als ze zegt dat Moslimvrouwen helemaal niet onderdrukt worden. Tot protest van de andere meisjes. En de witte kinderen zitten er stilletjes bij. Nog steeds het gevoel er niks over te mogen zeggen?
Niet echt nieuwe gezichtspunten, maar een leuk stuk. Journalistiek, niet zo doorwrocht en doordacht als zijn boek. Ik wacht eigenlijk nog steeds op zijn beloofde essay waarin hij uit gaat leggen dat Europa wordt in feite gebruikt als een strijdtoneel voor een gevecht dat in de Arabische wereld is losgebrand: tussen religieuze regimes en gefaalde seculiere regimes.