"Beveiliging als statussymbool" - Donner

In het NRC van gister vertelt Bart Jan Spruyt, directeur van de Edmund Burke Stichting, dat hij er door BZK op is gewezen dat het doen van publieke uitspraken van Wilders zijn eigen veiligheid gevaar zou lopen. Hij koos daarom voor een laag profiel in de media, en heeft daar nu spijt van. Koren op de molen van Wilders, die kamervragen stelde over zijn eigen veiligheid.
Zowel Halsema als Marijnissen vragen consequent om aandacht voor de situatie van Wilders en Hirsi Ali. Op zich prima. Maar wat nu ontstaat, is een soort beveiligings-democratie. Donner had het over 'beveiliging als statussymbol - wat hem door Wilders zeer kwalijk is genomen. Maar toch denk ik dat hij daar een belangrijk gevaar signaleert. Het feit dat mensen beveiligd moeten worden om hun democratische rechten uit te oefenen, of als parlementarier te functioneren, is een probleem voor de democratie. Maar minstens even gevaarlijk is het verschijnsel dat onevenredig veel aandacht uitgaat naar die standpunten, die tot beveiliging moeten leiden. Nog even, en je telt niet meer mee als je als politicus niet beveiligd wordt want dan ben je bijkbaar niet grensverleggend of stevig genoeg bezig. Juist door de nadruk op stevige standpunten, die met geweld of bedreiging worden beantwoord, dreigt een polarisering. Het was toch al 'soft' om een genuanceerd standpunt of doorwrochte betoog te houden, maar dat zal alleen maar erger worden.
Dat is waarom ik wil dat politici weer gewoon aan het werk gaan en niet teveel ophef maken over beveiliging. Maar ik denk niet dat ze dat doen. Volgens mij denken ze: "Laten we in hemelsnaam die Wilders niet aan- of afvallen, want horen we opeens bij die vermaledijde Oude Politiek en dan zijn we dead meat."