Sunday, May 16, 2004

Ab Harrewijnprijs

Donderdag was de tweede uitreiking van de Ab Harrewijnprijs.

Ab Harrewijn ('de rode dominee') was onder meer oud-voorzitter van GroenLinks en Tweede Kamer-lid.


Hij overleed twee jaar geleden aan een hersenbloeding, op 13 mei 2002.
Dat was dus een week later dan Pim Fortuijn.


Ab's begrafenis was indrukwekkend, maar heel anders dan die van Pim. De kerk zat vol, met iets van 600 mensen, en een heel aantal aspecten van Ab's leven kwamen in de uren durende begrafenis voorbij. Maar uit alles sprak een belangrijk thema: oog voor mensen die om een of andere reden kwetsbaar zijn en aan 'de rafelrand' van de maatschappij leven: daklozen, bijstandsmoeders, asielzoekers.


Dat gevoel, dat je, hoe goed het ook gaat, ook oog hebt voor mensen 'met een vlekje', dat vind je onder meer terug in de Ab Harrewijnprijs. Vorig jaar werd die gewonnen door Aysel Disbudak, initiatiefneemster van het Migrantenplatform Gehandicapten Amsterdam.


"Het is bij veel migranten zo dat een lichamelijke handicap wel wordt geaccepteerd maar een verstandelijke handicap niet, omdat deze vaak niet zichtbaar is.", legt Aysel uit. "Er moest een belangenorganisatie komen voor Migranten gehandicapten, het Migrantenplatform Gehandicapten (MPG), waarin we de stem van hen kunnen laten horen, waarbij uitleg gegeven wordt over regelingen, voorzieningen en diensten, omdat zij vaak niet weten waar zij recht op hebben en daardoor niet kunnen opkomen voor zichzelf."


"Ik vind dat mensen met een handicap recht hebben zoals ieder ander om van het leven te kunnen genieten. Doordat ik dit initiatief heb genomen zijn er veel migranten met een handicap in Noord-Holland bereikt. Door de gerichte activiteiten die het MPG organiseert bereiken we dat velen uit mijn achterban en ondertussen ook de Marokkaanse doelgroep steeds beter de wegen kunnen bewandelen om regelingen, voorzieningen en diensten voor hun gehandicapt kind of zichzelf te verkrijgen."


De prijswinnares van vorig jaar hield ook nog een praatje deze keer.
En wat bijzonder knap van haar was: ze had de glazen wisseltrofee een heel jaar heelgehouden.


En als je je een beetje verveelde tijdens de plechtigheid, riep die trofee overigens wel hele eigenaardige associaties op.