Over Hillary, Barack en tijd

Ziezo, de strijd om de democratische nominatie is nog lang niet afgelopen. Clinton heeft Obama verslagen in drie van de vier staten waar gister primary's waren: Texas, Ohio en Rhode Island; Obama won Vermont. Volgende week gaat Obama waarschijnlijk Wyoming en Missisippi winnen; Clinton kan Pennsylvania pakken. Obama ligt nog steeds voor in gedelegeerden.

Wat Hillary's overwinning wel laat zien, is dat vuile campagnes werken. De afgelopen weken heeft ze Obama aangevallen op zijn gebrek aan ervaring:


Waarop Obama (terecht) terugsloeg:


Het punt is alleen dat Obama een beetje begint te lijken op de tennisser die al drie matchpoints door zijn vingers heeft laten glijden. Gezien de uitslagen van vannacht heeft Hillary's vuile campagne wel degelijk doel getroffen. Obama lijkt momentum te verliezen. Tijd is nu in zijn nadeel, zijn 'honeymoon' in de kranten is over en de strijd gaat nog heel lang door, misschien wel tot de conventie in de zomer. De economie zit ook niet mee, wat de democraten er wellicht ook toe zal zetten te kiezen voor 'ervaring'.

Tot mijn spijt, moet ik zeggen. Sinds Hillary met deze negatieve campagnes begon, verloor ze toch een beetje mijn sympathie - en dat Obama totnogtoe weigerde haar met gelijke munt terug te betalen, nam me voor hem in. Plus dat een aantal inhoudelijke argumenten golden, samengevat in: hij is nieuw, hij heeft de kans het anders te doen dan ooit tevoren.

En om het imago van verdeeldheid te counteren dat ontegenzeglijk zal ontstaan als dit pas in de zomer beslist zal worden, zal Obama, als hij wint, wel Hilary als running mate moeten kiezen en vice versa. Ze zullen zich moeten presenteren als team. Het zal mij benieuwen.