Oorlog in Libanon (6): Israëls alleingang, een beetje diplomatieke vooruitgang, Blair's teloorgang. En intussen een humanitaire ramp.

Een paar dagen in Noorwegen, met nauwelijks internet en geen krant...- en teruggekomen is het dodental in Libanon opgelopen tot 900. Israël is na een korte bommenpauze bezig de infrastructuur in Libanon verder te vernietigen. Onder andere heeft het de kustweg van Beiroet naar het noorden gebombardeerd, en dat was nu net de enige weg waarlangs hulpconvooien nog mochten rijden - van datzelfde Israël dus. Israël belemmert daarmee de hulpverlening aan de door haar getroffen gebieden in Libanon en dat is ernstig te noemen.

De mensenrechtenorganisaties Amnesty en Human Rights Watch hebben inmiddels Israël veroordeeld vanwege haar disproportioneel gebruik van geweld tegen burgers. Natuurlijk, Israël claimt dat Hezbollah zich onder burgers verschuilt. Maar ze voert aanvallen op burgerdoelen uit waarvan het militaire nut zeer twijfelchtig is, aldus het vandaag gepresenteerde rapport (PDF). Sommige aanvallen vallen onder het kopje oorlogsmisdaden, aldus HRW.

Politiek. Was het ooit serieus de bedoeling van israël de steun voor Hezbollah te doen verzwakken? Hezbollah zit inmiddels steviger in het zadel dan ooit. Waren de Libanese politici aan het begin van de oorlog nog vrij eensgezind in hun veroordeling van hezbollah, nu ligt de zaak precies omgekeerd. Na de aanval op Qana prees premier Siniora de opofferingsgezindheid van Hezbollah. Hij kon moeilijk anders meer. Niemand kan zich nog kritiek op Hezbollah permiteren. De prille democratie in Libanon is daarmee voor jaren de nek omgedraaid.
De Israëliërs op hun beurt verliezen het behoorlijk in de publieke opinie. Ook in eigen land ligt Olmert onder vuur, en hij durft nog geen grootscheepse grondaanvallen toe te staan.

Diplomatie. Diplomatiek gezien is er enkele milimeters vooruitgang te bespeuren. Er lijkt een VN-resolutie aan te komen die tenminste ietwat recht doet aan beide zijden van het conflict. Condi Rice, enige dagen geleden nog persona non grata in Libanon, is toch maar eens met die eigenwijze Fransen gaan praten - Frankrijk heeft van oudsher goede contacten met Libanon. Er zou nu toch eerst een direct staakt-het-vuren moeten komen. De VS hebben dat lange tijd tegengehouden, omdat zij niet terugwilden naar de zogeheten 'status quo ante'. Ze wilden dat Israël eerst even de kaarten opnieuw schudde in het Midden-Oosten.

Bot's glansrol. Die diplomatieke vooruitgang betekent dat onze minister Bot zijn slaafse "We moeten Israël niet veroordelen want dat is niet opbouwend" binnenkort kan laten varen. Nederland heeft, samen met Groot-Brittannië en Duitsland voorkomen dat de EU zou oproepen tot een onmiddelijk staakt-het-vuren. Daarmee schaarde de EU zich achter de VS. De Raad van Europa, onder voorzitterschap van Bot's partijgenoot René van der Linden, veroordeelde Israëls buitenproportionele gebruik van geweld wél.

De teloorgang van Tony Blair. Wie trouwens ook opgelucht zal is Tony Blair want hij mag toch nog een rolletje spelen bij de VN-resolutie na zijn vernederende ontmaskering als Witte-Huis-poedeltje. Het is nog onbekend wat voor rolletje precies - ik denk als sokophouder of microfoonstandaard. In eigen land ligt Blair stevig onder vuur. Hij weigerde Israël te veroordelen voor haar excessief gebruik van geweld, en vertikte het zijn kabinet te informeren over Israëls aanvalsplannen terwijl hij al voor aanvang op de hoogte was. De onttakeling van Blair is al bijna compleet, alleen heeft hij het zelf niet door.

En de bommen, zij vielen voort.