Wat zou hem toch bezield hebben?

Dat vroeg ik me af bij het lezen van Bos' interview in de Telegraaf, waarin hij zei liever met het CDA te regeren. Meestal is het voor een grote middenpartij beter om alle opties open te houden. Een buiging naar links en een buiging naar rechts, een kunst die het CDA altijd perfect beheerste, maar aan Wouter Bos niet is besteed. Het CDA laat het zich intussen lekker aanleunen, en reageert niet. Waarom zou ze ook, ze zit op rozen. Het enige dat Bos nu bereikt heeft, is dat hij zich afzet tegen 'klein links', die hij, oude strategie van de PvdA, 'niet realistisch' noemt. Halsema reageerde: ‘Het is zacht gezegd verontrustend als Bos de inhoudelijke verschillen met het CDA kleiner vindt dan de verschillen met de linkse partijen. Hij devalueert zich hiermee als de inwisselbare kandidaat voor het eeuwig regerende CDA van Balkenende.’

Wellicht denkt Bos: wat in Duitsland gelukt is, kan hier ook. Maar dan vergeet hij dat men in Duitsland uit een andere situatie kwam. Een regering van Grunen en SPD schrok terug voor noodzakelijk geachte sociale hervormingen, waarvan men verwacht dat het Kabinet-Merkel ze wel gaat nemen. Ik kan het eigenlijk alleen maar zien als een voortzetting van zijn electorale strategie om bij de middenklasse stemmen te gaan halen, in plaats van bij de armere groepen, en die laatste over te laten aan de SP en populistischer groeperingen. En een voortzetting van de uitgekauwde tactiek "Wouter for president is toch nog beter dan JP" waarmee hij altijd nog stemmen weghaalt bij klein links.

Ik oefen vast voor het campagnevoeren en canvassen voor de raadsverkiezingen binnenkort. Vooral op mijn intonatie: "Maar Mijnheer, PvdA een línkse partij? Wouter Bos wil met Bàl-ken-en-duh!!"
Bij die laatste zin een vies gezicht trekken.