Kiezen is moeijuluk

Afgelopen zaterdag verhaalde het NRC van een experiment met jam. Als 24 soorten jam uitgestald werden in een supermarkt, was het een drukte van belang bij het kraampje. Mensen wilden dolgraag even proeven of meer weten over de jammetjes. Maar kopen ho maar. Werden er daarentegen maar zes soorten jam uitgestald, dan liep het storm bij de kassa.
Conclusie? Dat er dat er een grens is aan het aantal keuzemogelijkheden dat mensen graag hebben. Twee is te weinig, qua jam. Vierentwintig is te veel. Zes is net fijn. Knoop het in je oren, Amerikaanse hyper-super-gigamarkten.

i-Pod komt met een nieuwe versie waarbij je niet eens meer zelf kùnt kiezen. Dat schijnen mensen niet meer te willen. Het ding speelt at random nummers af. Anderzijds komen er natuurlijk weer van die self-help-how-to boeken uit. "Blink: the power of thinking without thinking" is de volgende: over intuitief kiezen in een fractie van een seconde. Je eerste opwelling volgen, zeg maar.

Raar he. No Nonsense even nadenken wat je wilt, is dat uit?