Tegenstrijdigheden

Onder de ochtendkoffie viel het me al zo op, dat ik de zaterdagkrant even terzijde schoof. Om het te overpeinzen. Nouja ook omdat er dringend een nieuw paars leren rokje moest worden gekocht.

(Waaruit kan worden opgemaakt dat ik niet mijn hele portemonnee heb uitgeschud. Anderzijds is het ook weer zo dat ik zwaar heb overgewerkt en dat telt ook).

Maar goed, wat was er dan? Waarschijnlijk onbewust portretteert de Volkskrant dit weekend twee heel tegenstrijdige bewegingen in de saamleef' (op z'n Balkenends). De krant opent met een verwijzing naar een interview met Joost Eerdmans (LPF). Eerdmans is hèt politiek-strategische talent binnen de LPF. Hij wil samen met Geert Wilders (plus Marco Pastors en Ronald Sörensen van Leefbaar Rotterdam) een brede beweging oprichten. Met speerpunten als veiligheid ("Stuur het leger probleemwijken in"); stoppen met de subsidiecultuur; de Antillen verkopen aan de hoogste bieder; meer directe democratie.


Joost Eerdmans.
Het moet een partij worden met niet teveel gedoe en discussie, maar een beweging, een mediapartij die geen congressen organiseert maar happenings met veel show en ballonnen. Vlak voor de verkiezingen wil hij met lijsttrekker en programma komen, om de berichtgeving in de media vlak voor de verkiezingen zo veel mogelijk te domineren en andere partijen de wind uit de zeilen te nemen.

Eerdmans is echt een slimme jongen; zo'n partij zou de hype rond Pim wel eens kunnen evenaren. Hard optreden en niet teveel relativeren of nadenken, want dat is maar soft gezeik. Dat is een politieke stijl die nog steeds op grote weerklank kan rekenen, zeker als ze een beetje inspeelt op verongelijkte gevoelens bij de zelfverklaarde 'gewone man'.

En aan de andere kant dan dit:


"Vandaag gaat het nieuwe debatkatern van de Volkskrant, het Betoog, van start. Er is in de afgelopen tijd genoeg gesomberd. Deze redactie wil haar energie steken in goede ideeën die de wereld vooruit helpen; in het besef dat optimisme verplicht".
Dat schrijft de Volkskrant-redactie. En gelijk ook een interview met Jan Andreae, initiatiefnemer van de ietwat softe actie Nederland niet kapot te krijgen punt ennel.

Wat krijgen we nu? Een heuse poging tot Tegenbeweging? Het burgerschaps- en verantwoordelijkheidsgevoel is nog een beetje onbeholpen vormgegeven. Een beetje zoals het Waterland-manifest. Het trilt allemaal nog een beetje op de pootjes, je blaast het zo om. Aandoenlijk. Ja.