Zuiderburen

Leeskamer maakt zich zorgen over de manier waarop de media bijdragen tot de salonfähigkeit van het Vlaams Belang (zie ook Vlaams Behang). " Als Stevaert voorstelt de partij in het vervolg VB te noemen komt er prompt een badinerend commentaar (Zeg niet Steve maar Robert). Als Verhofstadt de gouwleider een fascist noemt, wordt hij prompt terechtgewezen (Zeg niet zomaar fascist tegen Dewinter). Niet de Bruinen zijn verdachte manipulators, maar de anderen ", schrijft Leeskamer. En: "Sinds de kale cabarettier zijn entree maakte in de Nederlandse politiek mag je gewoon niet meer hoffelijk, verzoeningsgezind zijn. De Vlaamse Bruine Partij zag de trend helemaal zitten en riep zichzelf uit tot slachtoffer van de politiek correcten. Je moet ontevreden zijn, chicaneren, schelden, onbeleefd zijn, de ander als vijand beschouwen. En dat alles onder het mom van vrije meningsuiting. Hebben we in de nabije toekomst nog het recht om een fatsoenlijk mens te zijn?"

Het is wel eigenaardig, zo'n trend in de media. We zagen dat al eerder in de Nederlandse media, bijvoorbeeld na de moord op Fortuijn. Natuurlijk, er moet geïnformeerd worden. Maar nadat de media eerst overmatig kritisch waren geweest over Fortuijn, sloegen ze na de moord over de kop in het creëren van een hype. Want "dit leeft onder het volk". Ik vind het niet erg als media zo nu en dan eens partij kiezen - in een commentaar. Maar ik zou ook graag zien dat men de achterliggende processen analyseerde. Hoe VB (en bij ons Wilders) communiceert -bijvoorbeeld zichzelf graag als slachtoffer neerzet. Hoe mensen zich daar graag mee identificeren. Hoeveel wantrouwen er bestaat tegenover de overheid en de politiek. Hoe dat gekomen is. Hoe je dat beter zou kunnen kanaliseren. Ik kan me voorstellen dat Leeskamer zich zorgen maakt.