Wouter

In de Volkskrant vandaag een kritisch stuk over Wouter Bos. Waarin overigens ook Klaas de Vries uitgebreid aan het woord komt. Op zich niets nieuws in het stuk: ook in de VN verscheen eerder al een kritisch stuk, met dezelfde klachten.
Bos luistert wel naar de mensen maar hij zet dat niet om in visie, hij doet er niets mee.
Hij heeft daarnaast zo'n duidelijk mandaat gekregen van PvdA-ers en van de kiezers dat hij zich niet erg gebonden voelt om verantwoording af te leggen. De PvdA is een soort politieke one man show geworden.
En last but not least: hij neemt geen stelling, zeker niet in belangrijke kwesties als integratie. Dat legt hem overigens electoraal gezien geen windeieren.

Maar binnen de partij is het momenteel even niet gemakkelijk. Er zijn geen mensen die in de schaduw kunnen staan van Bos, en dat baart zorgen. De PvdA ontwikkelt wel degelijk nieuwe denkbeelden - maar Bos draagt ze blijkbaar niet echt uit of ze zijn nog niet voldoende overtuigend. Kritiek klinkt tenslotte vanuit de hoek van dynosaurussen als Paul Kalma en Bart Tromp. Zij verdedigen de sociaaldemocratie en de verzorgingsstaat. Ze zetten daarnaast vraagtekens bij de verpersoonlijking van de politiek en het daarbij horend populisme. Maar ze vinden niet echt een breed gehoor.

De partij is heeft al een aantal jaar geleden de weg ingezet naar een kiesvereniging: een kleine partijtop die de koers en de poppetjes bepaalt; de leden vooral als stem- en campagnevee. Dat begint nu op te breken. Wat betekent het nog om lid te zijn van de PvdA? Is het meer dan lid zijn van de Wouter Bos-fanclub? Leuk dat we zo'n partijreferendum hebben gehouden rond het lijsttrekkersschap, zegt Klaas de Vries, maar we hadden er een nieuw democratisch terugkoppelingsmodel aan vast moeten koppelen. Altijd verstandig commentaar, die man. Ik ben echt benieuwd of de PvdA die vernieuwingsslag ook kan en gaat maken.