hardleers

Bij tijd en wijlen word ik onder het opgeschrikt door een doffe plof. Dat is de poes die op de vensterbank in slaap is gevallen. De vensterbank is iets te smal -of de poes iets te dik zeg maar. Zodat ze er langzaam vanaf glijdt. Tot ze op de grond valt dus. Dat heeft ze nu al een stuk of tien keer gedaan. Maar ervan leren? Nee hoor.