Huiswee

Gister was ik weer even te gast in mijn oude Huis. Huis, met een hoofdletter. Het is een groot pand (ex-kraakpand), gelegen bij het Wilhelminapark. Er hangt nog steeds een rode ster op de gevel.

We zaten op het grote terras. Vroeger beraamden we daar revolutie. Of hadden het er meer over waarom revolutie mislukt was. Nu hadden we het over Darfur, over Lubbers (had-ie het nou gedaan of niet); over de SP en over Femke Halsema. M vond dat Femke Halsema niet helemaal betrouwbaar was omdat ze van de PvdA naar GroenLinks was overgestapt. K en ik staken hartstochtelijk onze hand voor haar in het vuur. M vond dat het weer tijd was voor klassenstrijd, en dat de SP het daarom beter deed. K vond juist dat het tijd was voor verdedigen van vrijheden, en voelde -net als ik- wel wat voor Femke's links-liberalisme. Pardon, vrijzinnigheid. M en ik vonden dat op de ketchupdames (die Verdonk's mantelpakje onder de ketchup spoten) belachelijk gereageerd was. K vond dat juist nu democratisch gekozen parlementariers niets in de weg gelegd mocht worden - ook geen ketchup.

In de verte hoorde ik de roep van waterhoentjes ver over het water schallen.
Net als vroeger.