GroenLinks in Europa

Judith Sargentini neemt applaus in ontvangst na haar speech voor het congres (foto Noel de Winter)

Het is de heerlijk druilerige morning after, gister was het GroenLinks congres voor de Europese verkiezingen. Vaak een congres voor de diehards, dus iets minder druk dan normaal.

Ik denk dat we met Judith Sargentini een lijsttrekker hebben gekozen die de GroenLinks standpunten in heldere bewoordingen prima voor het voetlicht kan brengen. Onopgesmukt en uitgesproken, dat is denk ik wel haar grootste kracht. Een lijsttrekker die daarmee goed in het tijdsbeeld past. Dat Bas Eickhout op twee zou komen stond al zo goed als vast -GroenLinksers zijn uitermate braaf in het afwisselen van vrouwen en mannen op de kandidatenlijst.

De speech van Judith was eigenlijk nog inhoudelijker dan die van Femke. Ze ging uitgebreid in op de financiële crisis en de alternatieven uit groene hoek.


Toch baart mij nog één ding zorgen. GroenLinks is de partij die alternatieven aan kan dragen voor de financiële crisis. Immers, Femke Halsema schreef onlangs een boek dat juist nu uitermate relevant is, waarin ze een alternatief lijn schetst voor hyperconsumentisme. Iedereen is het er immers over eens dat deze crisis een crisis is van duurzaamheid, van waarden en van de waarde van geld. Toch lijkt het erop dat de alternatieven zich nog niet laten bundelen.

Je had onlangs het Appèl van Antwerpen, ondertekend door onder andere Herman Wijffels, Jan Pronk, Arnold Heertje, Farah Karimi (Oxfam Novib), Esmé Wiegman-van Meppelen Scheppink (CU), Liesbeth van Tongeren (Greenpeace), Hans Opschoor en Jan Juffermans (Kleine Aarde), maar dat heeft weinig impact gehad. Het was vooral procesmatig gericht, maar stelde geen doelen. Je hebt de 'New Green Deal', voortkomend uit GroenLinks, maar ook FNV en Natuur en Milieu. Maar het lijkt wel alsof niemand nog de onderbouwing van de alternatieven goed heeft uitgedacht, en gebundeld. En intussen wachten we met zijn allen op het kabinet.
De organisaties uit de hoek van ontwikkelingssamenwerking laten intussen nauwelijks van zich horen, behalve dan dat ze hun budget aan het verdedigen zijn. Maar ze komen niet met alternatieven, spelen geen rol in de discussie en knopen niet de voedselcrisis, klimaatcrisis en financiële crisis aan elkaar, terwijl juist zij dat goed zouden kunnen.

Dat is jammer. Met de Waterstof , nieuwsbrief van de links-liberale denktank Waterland bereiden we nu een crisisnummer voor. Hopelijk een zetje in de goede richting, maar in ieder geval iets dat ik zelf wil en kan doen.