Slow sex

Het is een beetje een rare en soms hectische tijd. Aankomende twee weken werk ik mijn opvolger in, tussendoor bereid ik me voor op Uruzgan. Deze week had ik overleg over of ik mocht webloggen. Uitkomst: ja, het mag, maar wel moeten zowel Defensie als Buitenlandse Zaken de teksten van te voren lezen. Dus even snel een blogje, dat zal er niet bij zijn.

Intussen bereiden we de boekpresentatie voor. En aanstaande woensdag hebben we onze eerste tv-uitzending: in Het Gesprek. De laatste tijd discussieren we over wat slow sex voor ons nu eigenlijk is. Geloof jij, vroeg Dylan een tijdje terug, in een authentieke seksualiteit, een soort absolute seksuele oerkracht? Nee, dat niet. Maar ik kon wel met een andere definitie komen, één naar analogie met Slow Food. De Slow Food-beweging pleit voor 'lekker, puur en eerlijk eten': biologisch geteeld, met aandacht bereid, met rust verorberd. Het is ook een tegenbeweging tegen de MacDonaldisering: de commercialisering van de smaak; het gelijkschakelen van 'lekker' met vet en zout; ingredienten die worden geteeld met bestrijdingsmiddelen en een overmaat aan kunstmest, vlees dat één en al dierenmishandeling is; voedsel dat bereid is met overmaat aan kleur, geur, smaak- en conserveringsmiddelen alleen om maar zo goedkoop mogelijk te zijn.

Slow Food zet een diversiteit van smaken tegenover, met liefde en anandacht geteeld en bereid. Achterliggende gedachte is niet alleen dat het gezond is, en dat je ervan geniet, maar ook dat het een levenswijze is waar je gelukkiger van wordt. En toen we het hadden over het introduceren van de term Slow Sex, vonden we daar een analogie met de Slow Food-agenda.

Ook seksualiteit is ernstig gecommercialiseerd - éénderde van de inkomsten van internet wereldwijd komt van seks-sites. Daarop wordt in wezen steeds één en hetzelfde beeld van seksualiteit uitgebaat; seksualiteit teruggebracht tot standaard-handelingen: neuken pijpen, beffen, cumshot, klaar. Personages zijn inwisslebaar, zonder al te veel individualiteit. Ex-pornoster Jesse Darling beschrijft het in een prachtig stuk als volgt: "zowel de mannen als de vrouwen [...] zien eruit als poppen en niet meer als mensen: zij blond, zwaar opgemaakt, zonnebankbruin, met twee siliconen tietjes op de blote ribben geplakt boven een platte buik en een kale kut, en hij ook zo kaal en gespierd, met perfecte tanden, een enorme lul, en twee koude ogen. Ken en Barbie neukend bij het zwembad; het is een professionele zaak, het verneppen van plezier, de doenalsoferij. " In die zin valt Slow Sex in de slow-beweging: protest tegen de standaardisering en ook de versnelling van het leven.

En omdat er ondanks de seksuele revolutie nog steeds weinig écht over seks wordt gepraat en geschreven, bepaalt porno in toenemende mate ons beeld van wat seks is en wat het moet zijn. In die zin is er reden voor diversificatie van beelden van seksualiteit- net zoals er reden is je te verzetten tegen de McDonaldisering van eten. En evengoed is er reden om meer te praten over wat seks is, hoe het kan zijn. Niet voor niets is er tegenwoordig steeds meer belangstelling voor Tantra. Tantra introduceert 'aandacht' in seks. Tantra concentreert op het bewustzijn van hetmoment en op wat zich daar voordoet: zoals genot -veel aandacht is weggelegd voor zien, horen, proeven, ruiken, aanraken-, en alle andere emoties die er op een moment kunnen zijn zoals verlegenheid, weerstand, trots, ontroering, ongeduld, kracht enzovoort. Vanuit dat bewustzijn ben je beter in staat tot ‘echt’ contact met je partner. De clou bij Tantra is om emoties te laten zijn, in plaats van je erdoor te laten leiden, want als je je door emoties laat leiden, in plaats van ze gewoon te laten zijn, leiden ze je juist van dat bewustzijn-van-het-moment weg.

Een derde element voor ons is gelijkwaardigheid. Gelijkwaardigheid van sekspartners is wat ons betreft dé verworvenheid van de seksuele revolutie. Voor het eerst werd het een issue dat vrouwen ook recht hadden op een orgasme. Een generatie vrouwen ging in de weer met spiegels om te zien hoe zij er nu 'van onderen' uitzagen, hoe ze zelf in elkaar zaten. Vrouwelijke wellust werd, tenminste voor eventjes, een issue. Intussen zien we overigens dat juist op dat punt de seksuele revolutie nog lang niet af is. In het overgrote merendeel van vebeeldingen van seksualiteit zien we dat het de man is die de vrouw 'genot schenkt', maar zelden zien we de man passief genieten, zich overgevend aan genot dat de vrouw hem bezorgt. meisjes leren nog steeds dat ze aantrekkelijk moeten zijn voor mannen, maar voral niet zelf moeten laten merken dat ze iemand aantrekkelijk vinden: dat maakt ze kwetsbaar, dan worden ze 'sletten'.

Slow Sex betekent voor ons dus niet per definitie 'slome seks', zoals iemand van de Trouw het beschreef: ook een vluggertje kan 'Slow Sex' zijn. Het gaat niet alleen om 'de tijd nemen voor seks', maar ook om aandacht, individualiteit, diversiteit. 'Informed pleasure', noemt Ann Simons het en daar heeft ze een punt. Want als we seksualiteit weer terugbrengen in de wereld van vies en voos, zullen we er geen echte aandacht voor hebben en valt seksualiteit weer ten prooi aan porno-sites die seksualiteit alleen maar uitmelken en verarmen.