Crashing the Gate: bijdrage in het kader van het weekendintellectualisme.

Kunnen webloggers ook automatisch goed boeken schrijven? Nee, niet noodzakelijk.
Kunnen webloggers politieke macht bouwen? Ja zeker.
Twee beantwoordde vragen na het lezen van 'Crashing the Gates' door Jerome Armstrong en Markos Moulitsas Zúniga. Wíe? MyDD en Daily Kos. O díe!

MyDD en Daily Kos zijn democratische gezinde webloggers met een miljoenenpubliek. Ze schreven een boek over hun eigen ervaringen, de positie van de democratische partij, over 'what went wrong in elections' en over hoe het zou moeten: "Crashing the Gate". Een must voor politieke webloggers - maar je moet wel iets weten van de Amerikaanse politiek en met name de rol van campagnefinanciering daarin. Daar is lang ophef geweest over grote sommen geld die van bedrijven en multimiljonairs naar politieke kandidaten stroomde. De McCain-Feingold wet (ingediend door de Republikein McCain en de Democraat Feingold) verbood donaties hoger dan $ 2000 door individuen en hoger dan $4500 van organisaties.

Campagnefinanciering
Het heeft Feingold zijn populariteit gekost bij de Democraten. Want het waren vooral de Democraten die hun inkomsten grotendeels binnenhaalden via dat soort giften. De Republikeinen hadden namelijk al vanaf de jaren zeventig gebouwd aan een geoliede campagne-machine en haalde enorme hoeveelheden giften binnen van 'gewone mensen'. De rol van 'Boy Wonder' Karl Rove daarbij is wel vaker uit de doeken gedaan - het brein achter Bush die alle kiezersgegegevens inzijn hoofd heeft en inmiddels voor de Republikeinen een enorm imperium heeft opgebouwd: van media (Fox, NBC), Denktanks (Cato, Heritage), fondsen en universiteiten - en die er in geslaagd is om de Republikeinen zowel het Witte Huis te bezorgen, als het Congres, het hoogerechtshof en zeer veel overheidsinstellingen. Deze machtsgreep zal linkse politiek voor decennia lang uitermate moeilijk maken.

Falende Democraten.
Waarom lukte het de Democraten niet, na twee zeer succesvolle Clinton-perioden, om nog eens de verkiezingen te winnen? Waarom hebben ze in 2004 zo smadelijk verloren? Jerome en Markos wijzen twee redenen aan: de overmaat aan lobbygroepen die de partij verdelen en de consultants. In het eerste hebben ze absoluut gelijk. In het tweede pushen ze, vrees ik, een beetje hun eigen agenda. En ten derde vergeten ze: gebrek aan inhoud nadat Clinton ietwat derde-weg-achtig naar rechts was opgeschoven.

Bekrompen denkende actiegroepen.
Dat neemt niet weg dat ze wel een punt hebben. In de Democratische partij domineren nog de jaren-zeventig actiegroepen (de pro choice, de vakbonden, de milieubeweging) en zij zijn meer bezig met het pushen van hun eigen kleine punten dan met het bouwen aan een gezamenlijke Democratische ideologie. Een goed voorbeeld is de milieubeweging: al haar successen stammen uit een periode van twintig, dertig jaar geleden, en sindsdien is ze alleen nog maar bezig stukje bij beetje te verdedigen (en te verliezen) wat ze toen heeft bereikt. In een vorig jaar verschenen geruchtmakend essay getiteld "The Death of Environmentalism" betoogden Michael Shellenberger en Ted Nordhaus dat de Amerikaanse milieubeweging dat aan zichzelf te wijten heeft omdat ze vooral een technocratische benadering hanteert en volstrekt geen politiek-strategisch benul heeft. daarmee verzwakken zij niet alleen hun eigen positie: door niet over hun eigen punten heen te willen kijken, verzwakken zij ook de partij.

Rijke consultants.
De politieke consultants (een bloeiend beroep in de VS) hanteren volstrekt de verkeerde strategie, vinden Jerome en Markos. Ze mikken vooral op 'swing states', gooien miljoenen weg aanverkeerde mediacampagnes, en blijven ongestraft zitten. Omdat het machige Democratic Senatorial Campaign Committee het geld verdeelt, kan zij kandidaten ook verplichten gebruik te maken van de diensten van bepaalde consultants. Het belang van de consultants is niet zozeer hun kandidaat te laten winnen. Het is vooral: goede maatjes te blijven met het DSCC, om weer nieuwe opdrachten te krijgen. Zo kan het gebeuren dat de consultant die Kerry ging begeleiden, Bob Shrum, al zeven keer een verkiezing verloren had, en nul keer gewonnen. Nu is de stand dus 8-0.

Campagnes door bloggers.
Tijd dat de bezem door die partij gaat dus. Hoe? Bouw een goede partij-organisatie net zoals de Republikeinen, perk de macht van de actiegroepen in, ontsla de consultants en ga overal het gevecht aan, niet alleen in de swing states. Gebruik de basis, de grassroots -de Netroots, zoals Jerome ze noemt. Kos en Jerome noemen drie voorbeelden van door bloggers gesteunde Democratische kandidaten die het opnamen tegen veel sterker geachte Republikeinen. Ze verloren weliswaar alle drie (de bloggers hebben nog geen klinkend succes op hun naam weten te schrijven), maar nipt. Ze beschrijven de actie die bloggers voerden voor Howard Dean, die in het begin van zijn campagne voor de democratische nominatie uitermate succesvol was vanwege het vele geld dat 'zijn' bloggers voor hem ophaalden. Vervolgens, beschrijven Jerome en Markos, lanceerde de groep rond Kelly een advertentie-campagne in de smerigste traditie van de Amerikaanse politiek, volgde de fameuze Dean Scream en waren zijn kansen verkeken.

De toekomst van Links in de VS.
Kos en Jerome raken soms lichtjes aan oorzaken van de crisis bij links: de macht van de actiegroepen, de positie van de consultants. Toch lijken me dat niet de belangrijkste zaken. Belangrijk is evenzeer: het onvermogen om een visie vorm te geven, en dan vooral een visie die mensen emotioneel, ik zou bijna zeggen: spiritueel aanspreekt. Momenteel zijn de Democraten alleen maar aan het afwachten totdat de Republikeinen vallen door hun enorme arrogantie en daaruit resulterende corruptie, machtsmisbruik en misleiding van de kiezers. Maar wat als de Democraten dan weer aan het roer komen? Wat willen ze dan?
Kos en Jerome hebben zeker gelijk als ze aangeven dat juist webloggers in staat zijn om de politieke achterban weer opnieuw te organiseren, en er een echte beweging van te maken. Bloggers als zij hebben de Democraten al behoed voor een enorme zeperd, door de terugval in campagnefondsen op te vangen met het organiseren van fondsenacties. Ze hebben een drietal Democraten een fikse steun in de rug gegeven in hun campagnes - nog geen doorslaggevende steun maar toch. Daarmee geven ze de Democraten een machtig instrument in handen. Een stevig middel. Wat is het doel?