Over komkommers en verantwoording
Halsema en Duyvendak op de persconferentie gisteravond.
Jaja, zelfs tot hier in Uruzgan toe dringt de affaire Duyvendak door. Het is ook nogal wat als partijleider Halsema en Duyvendak zelf ook nog besluiten tot een extra persconferentie, en vervolgens NOVA er nog een uitzending aan wijdt. Tsja, hm, dat heb je zo als je een boek uitbrengt in komkommertijd en om het te promoten, een ietsje te trots doet over de inbraak bij EZ.
Natuurlijk, GeenStijl, Elsevier, de Telegraaf, je kunt het aan hen overlaten om met onbewezen en onzinnige Rara-verdachtmakingen te komen. Maar dat is het punt niet. De open briefwisseling tussen oud-topambtenaar Van den Berg en Wijnand Duyvendak laat weer zien dat het tijd is voor een kritische terugblik op sommige methoden van het radicale actiewezen uit de jaren tachtig -overigens van linker - zowel als van rechterzijde. Dat begon al met de aandacht die politicoloog Meindert Fennema vroeg voor de actie tegen de Centrumpartij in Kedichem waarbij Wil Schuurman haar been verloor. Niet voor niets mengt Fennema zich nu weer in de discussie, al deel ik zijn appreciatie van Wijnands houding ten aanzien van democratie niet. Ik geloof beslist niet dat Wijnand democratie beschouwt als voortzetting van oorlog met andere middelen, daarvoor is hij een te kundig politicus.
De affaire laat wel zien dat Duyvendak de tijdgeest niet helemaal begrepen heeft. Anders dan dertig jaar geleden is geweld tegen personen, in dienst van politieke doeleinden, nu niet meer geaccepteerd - en terecht. Hij had iets meer reflectie moeten tonen. Dan toch liever het weloverwogen boek dat Farah Karimi indertijd schreef (Het Geheim van het Vuur), waarin zij verantwoording aflegde over haar kortstondig lidmaatschap van een terroristische groepering.
Als Wijnand blijft zitten, komt GroenLinks, dankzij zijn ietwat onbesuisde uitspraken, weer in het hoekje van links-radicale actievoerders en mag -na politiek de schuld te hebben gekregen van het multicultidrama- ook nog eens verantwoording afleggen voor alle gewelddadige actiemethoden die links ooit heeft gehanteerd. Dat lijkt misschien wat te veel, als je ook nog gewoon politiek wilt bedrijven. Hoe sterk je ook bent als kamerlid.
Update 07.00 u: Inderdaad treedt Wijnand Duyvendak af; Jolande Sap volgt hem op. Daarvoor is voor de buitenwereld de angel uit de zaak - maar ik ben benieuwd hoe de discussie zich binnen GroenLinks verder ontwikkelt. Van oudsher zijn we ook buitenparlementair actief. Het is ook voor de partij belangrijk om terug te kijken en te oordelen welke methoden deugden en welke niet. Daarbij kan Wijnand een belangrijke rol (blijven) spelen. Fileert hij het actieverleden net zo nauwkeurig en integer als Farah Karimi ooit deed in haar boek, of als Joschka Fischer - dan komt ook GroenLinks er beter uit. En in zo'n geval sluit ik een politieke comeback van een toch sterk kamerlid ook bepaald niet uit.
Jaja, zelfs tot hier in Uruzgan toe dringt de affaire Duyvendak door. Het is ook nogal wat als partijleider Halsema en Duyvendak zelf ook nog besluiten tot een extra persconferentie, en vervolgens NOVA er nog een uitzending aan wijdt. Tsja, hm, dat heb je zo als je een boek uitbrengt in komkommertijd en om het te promoten, een ietsje te trots doet over de inbraak bij EZ.
Natuurlijk, GeenStijl, Elsevier, de Telegraaf, je kunt het aan hen overlaten om met onbewezen en onzinnige Rara-verdachtmakingen te komen. Maar dat is het punt niet. De open briefwisseling tussen oud-topambtenaar Van den Berg en Wijnand Duyvendak laat weer zien dat het tijd is voor een kritische terugblik op sommige methoden van het radicale actiewezen uit de jaren tachtig -overigens van linker - zowel als van rechterzijde. Dat begon al met de aandacht die politicoloog Meindert Fennema vroeg voor de actie tegen de Centrumpartij in Kedichem waarbij Wil Schuurman haar been verloor. Niet voor niets mengt Fennema zich nu weer in de discussie, al deel ik zijn appreciatie van Wijnands houding ten aanzien van democratie niet. Ik geloof beslist niet dat Wijnand democratie beschouwt als voortzetting van oorlog met andere middelen, daarvoor is hij een te kundig politicus.
De affaire laat wel zien dat Duyvendak de tijdgeest niet helemaal begrepen heeft. Anders dan dertig jaar geleden is geweld tegen personen, in dienst van politieke doeleinden, nu niet meer geaccepteerd - en terecht. Hij had iets meer reflectie moeten tonen. Dan toch liever het weloverwogen boek dat Farah Karimi indertijd schreef (Het Geheim van het Vuur), waarin zij verantwoording aflegde over haar kortstondig lidmaatschap van een terroristische groepering.
Als Wijnand blijft zitten, komt GroenLinks, dankzij zijn ietwat onbesuisde uitspraken, weer in het hoekje van links-radicale actievoerders en mag -na politiek de schuld te hebben gekregen van het multicultidrama- ook nog eens verantwoording afleggen voor alle gewelddadige actiemethoden die links ooit heeft gehanteerd. Dat lijkt misschien wat te veel, als je ook nog gewoon politiek wilt bedrijven. Hoe sterk je ook bent als kamerlid.
Update 07.00 u: Inderdaad treedt Wijnand Duyvendak af; Jolande Sap volgt hem op. Daarvoor is voor de buitenwereld de angel uit de zaak - maar ik ben benieuwd hoe de discussie zich binnen GroenLinks verder ontwikkelt. Van oudsher zijn we ook buitenparlementair actief. Het is ook voor de partij belangrijk om terug te kijken en te oordelen welke methoden deugden en welke niet. Daarbij kan Wijnand een belangrijke rol (blijven) spelen. Fileert hij het actieverleden net zo nauwkeurig en integer als Farah Karimi ooit deed in haar boek, of als Joschka Fischer - dan komt ook GroenLinks er beter uit. En in zo'n geval sluit ik een politieke comeback van een toch sterk kamerlid ook bepaald niet uit.
|