Brechtje gaat naar Uruzgan

Nee dat is geen grapje. Maar dat het zo snel zou gaan gebeuren wist ik ook niet. Sinds het debat over de verlenging van de missie in Uruzgan tot 2010 was duidelijk dat ook meer aan wederopbouw gedaan zou moeten worden. Dus er moeten ook meer diplomaten heen. En ja, daarvoor heb ik mijn vinger opgestoken. Eerder, voordat ik bij BZ kwam, werkte ik met HealthNet TPO in door terrorisme en oorlogs geteisterde regio's in Noord-Uganda en Sudan. Dus die ervaring had ik al.

Doordat ik al heel wat met mijn voorgangers heb gemaild, weet ik al een heel aantal dingen over TK:
* het hele kamp ligt vol met kiezels, tegen het stof in de zomer, dus goede schoenen meenemen;
* landklimaat, dus knetterheet in de zomer en dikke pakken sneeuw in de winter;
* je eet natuurlijk met de militairen mee, dus hollandse pot;
* je slaapt met enkele anderen in een bomvrije container;
* Je werkt minstens 16 uur per dag, zeven dagen per week;
* je kunt maar zelden naar buiten het kamp want daarvoor heb je speciale beveiliging nodig;
* daar staat tegenover dat er heel vaak ministers, kamerleden enzovoort op bezoek komen;
* ja er werken behoorlijk wat NGO's, maar een paar willen geheim blijven
* en ja, er is internet.

Het vertrek staat gepland voor rond 15 mei. Vóór die tijd zal eerst het boek uitkomen, 'Slow Sex: een erotisch beschavingsoffensief', dat Dylan en Rijsbergen en ik deze week hebben afgerond. Dat wordt 7 april gepresenteerd in Paradiso.

Zo, nu eerst even een wijntje. Want dat hele Kamp Holland, of TK (Tarin Kowt) zoals het ook wel heet, staat droog.